ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ

         Kahramanlýk destanlarýmýzdan biri de Çanakkale Zaferidir.Batýlýlar haçlý seferlerinden beri müslüman Türk varlýðýný yeryüzünden silmek istiyordu. Çanakkale Savaþý’nda nihayet önlerine fýrsat çýkmýþtý.Çanakkale cephesinde yakaladýklarý imkaný sonuna kadar kullanýp,Osmanlý Devleti’ne ölümcül bir darbe indirip mirasý kendi aralarýnda bölüþmeyi amaç edinmiþlerdi. Ýngilizler ve müttefikleri, Osmanlý Devleti’ni en zayýf anýnda yakaladýklarýna inanýyor ve Çanakkale’yi geçerek Ýstanbul’a girecekleri ve devleti daðýtacaklarýna kesin gözüyle bakýyorlardý.

        Düþman gemileri boðazý geçeceklerinden o kadar eminlerdi ki, beþ çayý içmek ve piknik yapmak için birbirlerine söz bile vermiþlerdi. Hatta, Ýngilizler Ýstanbul’da kullanmak için, 10 þilinlik banknotlarýnýn üzerine Osmanlýca “60 gümüþ kuruþ” yazarak, paralarýný dahi hazýrlamýþlardý. Ancak kuvvet dengeleri arasýnda korkunç uçurumlar vardý. Her türlü askeri malzeme bakýmýndan gayet iyi düzeyde olan modern düþman ordusuyla; topu-tüfeði sayýlý, siperleri ve silahlarý zayýf, yarý aç ordumuz eþit olmayan þartlarda savaþýyordu. Ordumuzun en yeni topu üzerinde yapým yýlý 1885 yazýlýyken;düþman toplarý ise saatte sayýsýz seri atýþlar yaparak mevzilerimizi dövüyor, cehenneme çevirircesine kan kusturuyordu. Cephede top yetersizliðinden dolayý, hiç olmazsa aldatýcý olsun diye bazý mevzilere soba borusu yerleþtirilmiþti.Bu savaþýn, silahla iman gücünün çarpýþmasýndan baþka bir anlamý yoktu. Birisinin elindeki en büyük kozu askeri gücü, bundan tamamen mahrum olan diðerinin ise yegane sýðýnaðý iman kalesi idi. Modern silahlarla donatýlmýþ düþman ordusunun karþýsýnda, ateþ almaz tüfeklerle, patlamaz toplarla, yalýn ayak, aç bir mide ile kazanýlmýþ büyük bir zaferdir Çanakkale.

        18 Mart 1915 tarihinde yapýlan deniz savaþlarý ve 25 Nisan 1915 günü karadan çýkarma yaptýðý kara harbinde düþman donanmalarý çok aðýr kayýplar vererek geri çekilmiþlerdir.Bu cephede yaklaþýk 253 bin askerimizin þehit olmuþtur.

         Bu savaþta milletimiz kesin olmamakla beraber ülkenin 10 binden fazla öðretmen, öðrenci, mülkiyeli, týbbiyeli yetiþmiþ okur-yazar takýmýný yitirmiþtir. Mehmetçikler “gök ekinler gibi” biçilmek pahasýna ma’kus talihimizi yenmek ve bize biçilen kefeni yýrtmak için bedenlerini feda etmiþ ve korkusuzca ölüme yürümüþlerdi. Böylesi bir günde cephanesi biten askerlerine karþý 19. Tümen Anafartalar Komutaný devletimizin kurucusu Gazi  Mustafa Kemal Atatürk -Süngü tak- emrini vererek yýllarca Türk Milleti’nin hafýzasýndan silinmeyecek olan “Ben size Taarruz emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum, Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimize baþka kuvvetler ve baþka komutanlar geçebilir.” Sözlerini söylemiþtir. Atatürk, Çanakkale’deki Türk askerinin manevi gücünü þöyle anlatýyor; “Karþýlýklý siperler arasý sekiz metre. Yani ölüm muhakkak… Birinci siperdekilerin hepsi düþüyor. Ýkinciler onlarýn yerine geçiyor.. Fakat ne kadar gýpta edilecek bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceðini de çok iyi biliyor.. En ufak bir korku endiþe göstermiyor… Sarsýlmak yok!!! Okuma bilenler Kur’an-ý Kerim okuyor, bilmeyenler kelime-i þahadet getirerek yürüyor. Emin olun ki Çanakkale savaþlarýný kazandýran bu yüksek ruhtur…”

         Çanakkale savaþlarýnda sadece mehmetlerimiz deðil ,12 yaþýnda babasýyla beraber cephede çarpýþan Nezahat onbaþý, Anafartalarda çarpýþan Hatice Haným, Kosova’dan gelerek düþmanla çarpýþan Zeynep Haným, Mehmetciðin cephanesi, yaðmurdan ýslanmasýn diye, biricik evladýnýn üzerinden, örtüyü alýp cephanenin üzerine örten, kahraman Þerife ana gibi mangal yürekli Türk kadýnlarý kahramanca savaþmýþ, canýný ortaya koymuþtur.Bütün bunlar “Deðmesin mabedimin göðsüne namahrem eli” diyen Türk-Ýslâm Þairi Mehmed Akif’in ifadelerinde abideleþen din ve devletin bekasý içindi. Bunu en güzel surette, oðlunu cepheye gönderirken sarfettiði þu sözlerle bir Osmanlý ninesi bayraklaþtýrmýþtýr: 

         “Hüseyin’im, yiðit oðlum benim! Dayýn Þýpka’da, baban Dömeke’de, aðabeylerin Çanakkale’de þehit düþtüler. Bak, son yongam sensin!. Eðer minareden ezan sesi kesilecekse, camilerin kandilleri sönecekse sütüm sana haram olsun!. Öl de köye dönme!..”

         Çanakkale Geçilmez  sözüyle tarihe geçen büyük destan iþte böyle yazýlmýþ, bu þuur ve sarsýlmaz iman ile kazanýlmýþtýr.Çanakkale Savaþlarýnda askerlerimizdeki iman gücünün büyüklüðünü, þehadet þerbeti içmenin önemini þöyle açýklar.

         “Geçmiþini bilmeyen yok olmaya mahkumdur.” Unutmayýn! Her kýymetli þeyin bir bedeli vardýr. Bu vatanýn bedeli de Çanakkale ve Kurtuluþ Savaþlarýnda þehit kanlarýyla ödenmiþtir. Ýnanýyorum ki sizler geçmiþte ecdadýmýzýn verdiði bu bedelleri asla unutmayacak ve kutsal vatanýmýza sonsuza dek sahip çýkacaksýnýz.

         Yazýma son verirken baþta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, bu mücadeleye katýlan kahraman Türk ordusunu, onu her þeyiyle destekleyen aziz Türk milletini ve hayatlarýný vatanlarý uðruna feda eden bütün þehitlerimizi bir kez daha rahmet ve þükran ile anýyorum,ruhlarý þad olsun mekanlarý cennet olsun.

       Not:Çanakkale Anma töreninde  okumak için hazýrladýðým yazý