Toprak…
Ufkun en müstesna
Umut ve sabrıyla vecdi anlatıyordu
Yaratılmışa bir deva olmak için çırpınıyordu
Hayvan hilkati üzerine yaşıyor ve yoluna gidiyordu
İnsan her bakımdan ikilem içinde umutla, hevese kanıyordu
Ne kadar anlatılmış, ibretler verilmiş ve bizzat görmüşse unutuyordu
Dünya ve nimetlerini yaşamaktan ve kazanmakta hiç sınır tanımıyordu
Rahmet ve mağfireti ötelemek, alışkanlık haline getirmekten sıkılmıyordu
En yakın olan, her şartta bizi gören ve duyan hakka karşı samimiyetsizlik artıyordu
Mustafa Cilasun
