Eski bir günlüðün sayfalarýnda ölüp gitmiþtim, insan her bir günün sayfasýnda ölümü yaþar. Senin sayfalarýnda öldürüldüðüm gibi kendi sayfalarýmda da ölürüm ben. Yaþama hakký elinden alýnmýþ kiþileriz biz, ne derler bilirsin insan her gün yeniden doðar demek ki her gün de ölür.

Ölmek ! yüreðinden vurulup kaybolup gitmek gibisi en acýsýdýr. Ýnsan yüreksiz doðar büyüdükçe yüreði de büyür. Bazý yürekler vardýr korkak geliþir, ölmeye niyetsiz; bazý yürekler vardýr cesur ölmeye hevesli.

Bugünlerde her yer tuzak dolu ama senin tuzaklarýnda sadece sen vardýn. Öldürmeye deðil ölmeye gelirdi insan. Ben ölmeye gelmiþtim ama sen tarafýnda kalmaya sabredemedim kendi pimimi kendim çektim.

Yaþamak ve sevmek sabýr istiyor. Seven yaþamayý istiyor. Sabreden sevmeyi, yaþamayý ve ölmeyi görüyor. Ölmek ne güzeldir senin sayfalarýnda ise, senin ellerinin sýcaklýðýnda ölü bir beden olarak ruhunu taþýtmak.

Bilmiyorum sen mi öldün ben mi öldürüldüm, ama bugünlerde masumlarda ölüyor. Sayfalar ölümler ile kararýyor, biz yok oluyoruz sen iken siz oluyoruz.Ve bir not düþüyor sayfalarýmýza sensizlik çok acý diyorlar tuzaksýz, yüreklerimizdeki acýnýn tuzaklarýndan.

Bugünde akþam oldu ölmek zamaný, hangimiz yarýn doðacak bilinmiyor ama lütfen sen * * * * * * * yaþa.

UÐUR DEMÝRÖZ