O zaman…
Kalbin diliyle
Konuştuğum yıllardı
Çocukluğum unutulmayacak farktı
Bilinçaltım ben istemeden vücut buluyordu
Her köşede, susturan endişeler, dramlar yaşanıyordu
Ne oluyordu, yazılanlarmı tezahür ediyor, yoksa bir gariplik mi vardı
Her hata, her dram, her düşüncesizlik neden basit bir yolla anlatılıyordu
“Allah baba” dedirtecek Kadar, İsevileştirilmeye çalışılan zihinler araştırmıyordu
Uydum hazır una diyerek bilinçaltı, cehaletin, hurafenin, taklitçiliğin esaretine bırakılıyordu
Mustafa Cilasun
