Online Üye
Online Ziyaretçi
Sevince düşen bomba bir çocuğun feryadı
Gözler sönük ve öksüz belli ki çok korkuyor
Dehşetin gölgesinde yüreciği kanadı
Anne deme evladım annen cennet kokuyor
Harabaler park sana şarapnel oyuncağın
Gül yerine mermiyle doldu elin kucağın
Ya sahile vurdunuz ya kampta ezildiniz
Ya da sokağınızda kurşuna dizildiniz
Masumlara dokunan savaştır bunun adı
Kabaran Fırat gibi gözyaşların akıyor
Artık dolmak üzere insanlığın miadı
Ummet deme evladım ummet ancak bakıyor
Sizden ve sizin nezdinizde acı çeken tüm çocuklardan dünyalılar adına özür diliyoruz.
Kabül edermisiniz evlatlarım...