TEK TUĞLA KALDI
Ruh, özgür gezer gece, gündüz
Bedeni taşıyamaz, her
gittiği yere
Ne çok anı bırakır, insan geriye
Yad etmeye, zaman
yetmez
Gençlikte, hayaller
kurulur
Orta yaşta, durulur
Çok yaşarsa, bazen adını bile unutur
Taş çatlar, dağlar yıkılır, insan dayanıklıdır
Çeker türlü zorlukları, evladı, vatanı, namusu için
İnsan, unutkan
olmazsa nasıl dayanır?
Her üzüntü, bir tuğla
çeker binamdan
Tek tuğlalık ömrüm kaldı, yıkıldı, yıkılacak, bedenim
Neşeli iken otuz, üzüntü de doksan yaşında, hisseder insan
Biri ruh yaşı,biri beden, beden denilen kabrinden çıkınca
İşte şimdi gerçekten özgürdür ruh, uçar aslına kavuşur
Kahır da , neşe e de güzel, her ne olmuşsa, yararı ve zararı
bana
Buğday güneşle, insan dertleri ile olğunlaşır
Bilmek için geldim, dünyaya, öğrenemezsem yazık olur
Her şey O'nun, herşey O, O, dilemiş, O, dilerse, O, kaderine
yazmışsa
Yaratan O, kulsun sen, her zaman, O' nun dediği olur.
EMİNNUR GÜLER ACAR