İNSANLIK
İnsanlık kıvranır
Zalimin gölgesinde
Viraneye dönerken
Kalakalır bir başına
Ne bir adım geri ne de ileri
Gidemezken nedir bu durum
Neden yapılmıyor kapsamlı bir oturum
Yol çetin yük ağır
Bunu bile bile
Zulme alkış tutmaktır
En büyük çile
Maziyle övünmek nafile
Koşmalıyız durmadan, yorulmadan
Nefse uyup dalmadan
Sevgi tohumları ekmek için
Gökkuşağının altından
Vakit çok geç olmadan
Uçmak gerek
Kan çiçekleri kök salmadan
Umutlar yarınlara kalmadan
Gelmeli dile çağlayan yürek
Boyamalı yedi renge
Tüm karamsar duyguları
Taa kökünden kazımalı
Hüzne boğan kaygıları
Kuru lafla olmuyor maalesef denge
Şen olsun yüreğimiz vatan denince
Düzen kurulmuyor elele vermeyince
Es be deli rüzgar es
Kara bulutları yığ uzaklara
Bir nebze de olsa alalım nefes
Taş yağdır tuzaklara
Gök kubbeyi inletsin çıkan ses
Zulmün tüm zincirlerı kırılsın
Açılsın kafes
Güvene aç bir kulum
Dökülmesin hududumdan suvalar
Dalında şen olsun bütün yuvalar
Ağlamasın analar
Rahat olsun gönüller
Ötsün bülbüller açsın sümbüller
Can bulsun Anadolu'm
SELMA TÜRKYILMAZ
