Online Üye
Online Ziyaretçi
*** YASAK AŞKIN MEYVASI***
Aşk ile doldu kalpler nefsine yenik düştü
Evliydi sevgilisi yazık ki kız bilmedi
Başkasına aitti artık kavuşmak güçtü
Yar bildiği vefasız gitti geri gelmedi
Sevdanın kor ateşi olsa da asil kanda
Dokuz aylık yolculuk başlamıştı bir anda
Kabul etmedi baba öfke durmadı kında
Masum olsa da bebek inadından yılmadı
Daha üç gün olmuştu gözlerini açalı
Bu koskoca dünyaya davetsizce göçeli
Anasının göğsünden ak sütleri içeli
Kırk yıl geçti aradan yüzü bir kez gülmedi
El kadar yavrucağı terk etmeyi seçtiler
Bir cami avlusuna bıraktılar kaçtılar
Bulunmadı izleri buhar olup uçtular
Bir gün olsun arayıp soran bile olmadı
Yetim hane denilen koskoca hana kondu
Çok geceler üşüdü minik bedeni dondu
Kirlenen sarı saçlar soğuk su ile yundu
Bıksada soğuk sudan sıcak yuva bulmadı
Yetim hanede ondan büyüktü diğer kızlar
Dedi n’olur vurmayın vurduğunuz yer sızlar
Merhamet etmediler yazık acımasızlar
On sekiz yaş umudu bir gün olsun solmadı
Reşitsin arık dedi devlet sokağa saldı
Bu koskoca dünyada yalnız başına kaldı
Fırsat bildi çakalın biri gönlünü çaldı
İnandı masum melek dedi derdim kalmadı
Oysa derdin büyüğü bu çalak da gizliydi
Menfaat çıkar için garibanla sözlüydü
Köle bilmişti kızı nede açıkgözlüydü
Kırk yılda bir kez olsun şans kapıyı çalmadı
Menfaati bitince kesti kızdan kelamı
Ne bir haberi geldi nedir bir tek selamı
Demedi ki yinede Allah versin belamı
Nasipte yokmuş dedi saçlarını yolmadı
Gelecek günler için taşısada kaygıyı
Bir gün olsun kendine kaybetmedi saygıyı
Sevgiye açtı gönlü saklamıyor duyguyu
Kirpiğinin ucundan yaşlarını salmadı
Bir ada ya sığındı dostluk vefa adına
Huzur verdi bir adam bağrı yanık kadına
Beraberce vardılar bir kahvenin tadına
Kahve soğusa bile muhabbeti bölmedi
Aşkı inkâr etse de bal dökülen o diller
Sevgi muhabbet ile birleşmek ister eller
Samyeli der boş yere sevgisiz geçmiş yıllar
Aşka hasret bir kadın süründü de ölmedi
S.SAMYELİ