Benim Yalnızlığım Sensizlikti..
Benim yalnızlığım sensizlikti..
Üstüme üstüme gelen bir şehirden, kokusuna senin kokunun karışmadığı bir şehre doğru yola çıktım dün sabah… Gözümü kamaştıran güneş gözümden öte gidip kalbime vuramıyordu bir türlü.. Başımı cama dayayıp, geçip giden ağaçlara, yollara daldım bir süre başka bir şey düşünmeden.. Sonra uzağa takıldı gözlerim..Çok uzaklardan hayal meyal seçilen yüzlerce ev gözüküyordu..İçlerinde yüzlerce hikayeyi barındıran..Belki onlar da gitmeye hazırlanıyorlardı ya da ne bileyim onların da canını yakan birileri vardı, söyleyemedikleri vardı kalplerinin en kuytu köşelerinde.. Birden azalmaya başlamıştı yalnızlık duygum... Ama fazla uzun sürmedi.. Benim gibi değildi onlar.. Kimse kimse gibi değildi..! Herkesin masalı farklıydı, kahramanları farklıydı... Birileri için kahraman olanlar belki de başkaları için figuran bile değildi...! Sonra anladım herkesin yalnızlığı farklıydı..
Benim yalnızlığım sensizlikti.. Belki de bir ömür boyu susmaya mahkum edecek olan bir sensizlikti..
Kendime baktım sonra dışardan, kalbimden uzak durmaya çalışarak sadece uzaktan baktım.. Acaba hangisi daha önemliydi benim için.. Hangisine katlanamazdım… Hayatımda olup kalbimdekilerden haberinin olmamasına, o kadar yakınında olup söyleyemediklerimin her gün bir parçamı eksiltmesine mi yoksa seni tamamen kaybetme ihtimalime mi… Yollar yüzüme çarptıkça ben de çarptım kendime her seferinde..Bir türlü cevabını bulamadığım bir denklem gibiydi…Her işlemin sonunda elimde kalanlar hep yine bilinmeyenler oldu..Neyle çarpıp, neye bölsem, karşıya atıp yalnız bıraktığmda yine sonuca varamıyordum.. Belki senin olduğun şehirde soru işaretleri vardır sadece aklımda demiştim, hani gidersem biraz kafamı dinlerim, emin ilerlerim yolumda, bir sonuca varırım... Ama senin olmadığın bir şehirde bir gün nefes almak bile ömrümden bir asır çaldı... Kafamı değil yine kalbimi dinledim.. Feryadı sağır edecekti kulaklarımı..
Orda bile onlarca insanı sana benzetip sonra acıdım kendime… Önce kendime sonra da senin olmadığın bu şehre…
Ne kadar zavallıydı, ne kadar yetim… Ne kadar sensiz…
(
Benim Yalnızlığım Sensizlikti.. başlıklı yazı
ismail-dogan tarafından
13.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
