KARGALAR KADAR BİLE OLAMADIK !
(İNSANLIĞIMIZI SORGULAMAMIZ GEREKİR)
Son günlerde hangi kanalı açsam, hangi radyoyu dinlesem, hangi gazeteye baksam hep aynı konu: ''Suriyelileri kabul etsek mi, etmesek mi ?''
İçim sızlıyor vallahi. Nedir bu?
Mutlu,huzurlu yaşamlarını sürdürdükleri ülkeleri ,ne olduğunu anlamadan dünyanın bir çok ülkesi tarafından işgal ediliyor ve taş üstünde taş kalmıyor. Bir yandan kurdukları terör örgütlerini devreye sokuyor, diğer yandan ''Biz sizin dostlarınızız,sizi bu örgütlerden kurtarmaya geldik !'' diyerek ülkeye giriyor, bütün şehirleri yakıp yıkıyor, binlerce masum insanı öldürüyorlar.
Zavallı halk can havliyle doğup büyüdüğü topraklarını, varını yoğunu bırakıp en yakın komşularına sığınmaya çalışıyor.
Aldıkları cevap : ''Pis Araplar, gidin ülkenizde savaşın, bizim sizlerle paylaşacağımız aşımız ekmeğimiz yok !!''
O işgalciler ise: ''Pis Müslümanlar, sizi gidi teröristler.Asla bizim sınırlarımızdan içeri giremezsiniz !!'' diyor.
Çoluk çocuk yıllardır ülkesinden uzakta itilip kakılıyor, bir çoğu yaşama tutunabilmek için başka arayışlara giriyor.
Bu esnada ya insan tacirlerinin eline düşüp,bütün paraları ellerinden alınıp küçücük bir araçta sıkışık durumda havasızlıktan ölüyor ya da kendi imkanlarıyla alelade botlarla karşı kıyıya geçmeye çalışırken denizde can veriyor.
Günahsız minicik bebeklerin cesetleri karaya vururken, ''Onlar yaşasa ne olur,yaşamasa ne olur?'' dercesine dünya tepkisiz kalıyor.
Güya arada toplanıp '' Bu Suriyelileri ne yapsak acaba?'' toplantıları yapılıyor ama her defasında sonuçsuz kalıyor.
Amaçlarının ne olduğunu bilmeyeniniz var mı?
Ben işin siyasi boyutunu bir kenara bırakarak, insani yönünü görmeye çalışıyorum.
Bu insanlar o savaşın ortasında nasıl kalsınlar?
Teknolojinin en son geliştirdiği silahlarla nasıl mücadele etsinler?
Tabancaları, tüfekleri olsa ne olur?
Adamlar belki de hayatlarında hiç silah kullanmamış,onlarla nasıl savaşacaklar?
''Biz Kurtuluş Savaşında nasıl yaptıysak onlar da yapsın '' demek, acımasızlık olur.
Bizim bir Önderimiz vardı, biz savaşmayı en iyi bilen milletlerdeniz, genlerimizde var bu.
Onların durumu o kadar vahim ki.. Ülkeleri paramparça..Kime sığınacaklar,kimin yanında yer alacaklar?
Mücadele bir parça ekmek için değil,yaşamak için, hayatta kalmak için..
O kamplarda siz olsanız kaç gün yaşarsınız?
Bir de her duyduğumda utandığım, yerin dibine geçtiğim bir söylem var '' Hırsız Suriyeliler, terörist Suriyeliler.''
Yapmayın n'olur, fırsatçılar onların içine sızıp bu olayları gerçekleştirebilirler.Bizim bunu genelleştirip dillendirmemiz ayıptır, günahtır.
Devlet onlara yardımcı olsun tabii ama bizler de hiç olmazsa dışlamayalım. Elimizi uzatalım,gülümseyelim.
Sonuçta onlar da insan. Zor durumdalar ve bize muhtaçlar.
Filler, hipopotam, aslanlar, kargalar... Kendi cinslerini korur kollarlar.
Okumuşsunuzdur,bir ara haberlerde bile çıktı: İstanbul'da bir adam bir karga ölüsünü kenara almaya çalışırken, tüm kargalar başına üşüşüyor ve adam canını zor kurtarıyor. Sonra nöbet tutan kargalar günlerce o caddeden geçen insanlara saldırıyor.
Neden?
Kendi cinslerine zarar vereceklerinden korktukları için savunmaya geçiyorlar.
Kargalar kadar bile olamıyoruz !!
Son olarak diyorum ki; gelin insanlığımızı bir kez daha gözden geçirelim, em pati yapalım yani kendimizi onların yerine koyalım:
Biz o durumda olsaydık ve bütün bunlar bize yapılsaydı ne düşünürdük, ne yapardık?
Siyasi birtakım polemiklerle, ırkçı ve inançlar konusunda ayrımcılık yaparak savaşı daha da alevlendirir siniz.
Bize düşen insan olmak ve insanlığın gereğini yapmaktır.
Bu dünya hepimize yeter.
Saygılarımla
Sebahat Karagöz
13.Temmuz.2016
