Duvarları çöküp de sıkışık kaldığımda
Sarar dört bir yanımı, rahat bırakmaz
hüzünBağlar elim kolumu, hüsrana daldığımda
Öyle yakar canımı, rahat bırakmaz
hüzünKurtulmak istedikçe, kedere sırtı dayar
Sanki anlaşmış gibi, nedense derde kayar
Bilirken hederimi, birde görmezden sayar
Dondurur tüm kanımı, rahat bırakmaz
hüzünKarmaşıktır duygular, içinden çıkılmayan
Kurcaladıkça beyni, maziye tıkılmayan
Zırh duvarlarıyla, kaplanmış yıkılmayan
Gösterirken sanımı, rahat bırakmaz
hüzünLal olmuş dillerdeyken, ne anlamı var sözün
Hüküm süremez iken, kan çanak olan
gözün
Zaten çınlar kulakta, zafer şeklinde özün
Zevkle çalar çanımı, rahat bırakmaz
hüzünGeçmişe uzandıkça, yaslandığım cefayken
Gözler önünde ise, sürmediğim sefayken
Ömrümü çürütense, karşılıksız vefayken
Belli eder tanımı, rahat bırakmaz
hüzünNesrin Önem
26 07 2016
