Aslında Ben Köyümde Ölmeliyim
Orada bir köy var uzakta
Eskişehir-Seyitgazi –Yazıdere Köyü
Benim köyüm..
Yıllar önce
Sıkıştırılmıştı özgür olmayan hayatım
Üç yıla
O zamanki düşüncelerime göre
Cehennem gibi bir dünyaya.
Çocuk aklı işte
Aklım İzmir’de
Aklım babada
Aklım dağılan evimde
Köy benim neyime.
Girişinde kavak ağaçları karşıladı beni
Hatırlıyorum küçüklüğümde bir kavak dikmiştim
Okulumun bahçesine
Baştan dördüncü sırada
Şimdi düşündüm de bir an
Dört benim uğurlu sayım
Uğurlu sayım çocukluğumdan kalma oysa
Kavağımı düşünmesem
Hatırlayamayacaktım
Bunu unutan aklıma şaştım.
Kavağımı görmeliyim
Dokuz yaşındaydım o kavağı diktiğimde
Şimdi otuzdört yaşında olmalı
Küçük fidanım.
Kaz sürüsü meydanda bana bakıyorlar
Hatırladım sizi
Elimdeki ekmeği almak için
Köy meydanında
Az mı kovalamıştınız beni.
Koyunlar ah koyunlar
Okuldan öğlen yemeği için eve geldikçe
Kuyuya sulamaya götürdükçe
Bin bir şikayetler ederdim
Sıra sıra dizilinde
Her birinizi tek tek sulamaya götüreyim.
Rahmetli anneannemin evi ağıl olmuş şimdi
Oysa gaz lambası ışığında
Gölgeler arasında
Pilleri bitmesin diye
Saat başları açılan o eski radyoda
Arkası yarınları dinlemiştim o ağılda
Karlı gecelerde
Sımsıcak sobanın yanında
Kestane kokularında.
Okulumun bahçesine girdiğim anda
Bir şeyler düğümlendi boğazıma
Hala dimdik duruyor okulum
Öğretmen gönderilmiyormuş
Öğrencisi azmış
Kapatılmış
Çocukluğumdaki sesler çalındı kulağıma
Zil sesleri ile beraber
Bana sesleniyorlar arkadaşlarım
İzmirliiiiii…
Elimde zil ile
Okulun etrafında dolaşan benim şimdi
İki damla gözyaşımı göstermedim kavaklara
Kavağım olmuş selvi boylum
Gövdesine kavuşmadı kolum.
Bir borcum var rahmetli öğretmenime
“Yazıdere Köyü İlkokulu” tabelası onun eseri
Kırmızı üzerine beyaz yazılı
Hala kapının üzerinde
Yıllara meydan okumuş
Bomboş binayı bekliyor.
SELAHATTİN KARA öğretmenim
Bize diktirdiğin kavakların huzurunda
Ruhuna fatiha.
Bir toprağım var şimdi orada
Belki de son durağımda
Küçücük bir evde yakalayacağım
Mutluluğu
Çocukluğumda değerini bilmediğim
Kestane kokularını.
Neyime gerek bu şehir
Bir ağacım vardı köyümde
Onunla büyüseydim keşke.
(
Aslında Ben Köyümde Ölmeliyim başlıklı yazı
nurhan-ergun tarafından
17.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
