ömrüm..
ömrüme yetenim...
bir türlü gönlüne yetinemediðim sultaným...
biliyorum kýrgýnsýn, kýzgýnsýn hatta 
bir zerre aþkýný bile çok görüyon bu aralar dilenci bedenime...
el insaf sevdiðim el insaf.... 
yetmez mi 
her saniye sana hasret kalmam,
seni düþünmem, düþündükçe çýldýrmam , 
çivi çiviyi söker deyip
çýldýrdýkça yüzüme tokatlar vururcasýna daha bir özlemem..
yetmez mi... 
pardon!!!
böyle bakýnca haksýz yere acý çekiyorum hissi oluþtu bir an bende.. 
aslýnda haklýsýn hem de çoook.. 
ben olsam yerinde ( olamam da)
hani olsam 
sana buna yapan, 
habersizce gidip geride yitik bir aþký býrakan..
pusulasý belli olan bir sevgiyi çýkmaza süren..
tam dindi derken yeniden durmaksýzýn dingin denizi dalgara boðan...
daha beterini yapardým herhalde !!
ama sen etme! 
Lütfen!
Sen güzelsin ( tüm güzellikleri utandýracak kadar )
Sen özelsin ( gayrýsý beyhude gönül nazarýmda)
Sen insaflýsýn ( merhamet et acý yüreðime , 
acý ki acýsýn içim.... çok acýsýn hatta hiç dinmesin acým... )
Sen vesilemsin
Ömrümden zamaný "es"leyen...
Gönlümü aþkýyla besleyen...
"Aþk" diye lafzý durmadan sesleyen...
aklým, dalým, budaðým....
Sensin gönlüme aþk çekirdeðini filizlendirip salaným...
Gitme yar!!! bensiz hiç bir yere gitme olur mu... 
Tamam tamam kabahatliyim, ama burdayým , tam da senin yanýnda... 
Bak iþte bak tamda yüreðinin minberindeyim ...
Benim kutsal saydýðým, Ziyaretgahým.... ahým... eyvahým... 
Ne kadar da "itizar" etsem de yaptýðým fiiliyata... 
Her bakýþým , her duruþum, her soruþum hata... 
Ama ne yapim !
Ne diyor Rabbim " Hata kula mahsus"
Hata ettim... 
cezam sensizlik olmasýn...
Hem bu kadar büyükken yasýn..
Senden, aþkýndan biriktirdiðim her hece;
aþkla koyduðum uzletle dolmasýn!!!
Sana muhtacým yar!!!
Son söz....
Ya sendeki beni ver bana...
Ya da verme!! der... 
mezar diye kazdýðýn bu cana... 

Yazan: Eza - Berkefti