Ateşin düştü zamansız yüreğime
Hazırlıksız yakalandım gidişine
Sensiz bir hiçim artık
Yalnızlığın peşinde sürüklenip gidiyorum
Sensiz koylarında demirliyorum zamanın
Sesimi duy diye haykırıyorum
Gözyaşlarım dondu akarken yanaklarımda
Yaşadıklarımız çok yıprattı bizi
Biraz daha hoşgörülü olabilseydik
Empati yapabilseydik
Anlardın
Hergece gözyaşlarımla sana yazdığım şiirleri
Neden nokta koyamadığı mı
Gören gözler kör olduğunda
Dil susar inzivaya çekilir
Kelimeler sessiz kalır
içtiğin suların tadı zehir olur
O'nsuz aldığın her nefes
Biraz daha ölüme yaklaştırır
Kirpiklerin kapanmaz geceler boyu
Her yağmur yağdığında oturursun cam kenarına
Buğulu camlar arkasında beklersin sevdiğini
Giden gelmez geri
Sorgularsın beyninde neden niçinleri
Kim bilir
Belkide erteler gelişini
Yüreğini yakar akan tuzlu gözyaşların
O'nsuz bir ömür geçmez ki
Bir dön de bak arkana
Bıraktığın enkaz yığınıyla övün
Çektiğim acılara dayanmıyor yüreğim
Korkuyorum
Tek kelime söz etmeye
Yanlış anlaşılmaktan korkuyorum
Anlatsam anlar mısın derdimi
Öyle zor durumdayım ki
Artık herşey flu yaşam anlamsız
Gezdiğim tüm sokaklar bomboş
Çaresizlik kokuyor her yanı
Ürpertiyle uyanıyorum sabahları
Gözlerimi açtığımda
Sen düşüyorsun aklıma kokun sarıyor her yanımı
Sanki hayat duruyor
Sensiz bir sabaha uyanmak
Beni çok korkutuyor
Seni sevdiğimi fısıldıyorum yeni güne
Bensiz bir dünya hayal etmeni istemiyorum ...
Refik
12 . 10 . 2016
İstanbul
(
Sensiz Koylarındayım Zamanın başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
12.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
