Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen gittiğin zaman
Kalbimde bir gül soluyor
Goncası mahzun, açamadığı bahara
Bir şarkı susuyor tüm makamlara
Bir başka şarkı
Gidişine hüzzam oluyor
Sen gittiğin zaman
Keşke gitmese diyorum ama,
Gidişinle daha çok şiir oluyorsun bende
Heceliyor adını kalemim
Tarifsiz bir hevesle
Sonra utangaç bir bakış düşüyor mısralara
Sitemim çığlıklanıyor...
Sen gittiğin zaman
Düşüyor peşine duygularım
Her girdiğin kalbe şikâyet bırakıyor
Bütün bekleyişlerini atıyor bir gönül sokağına
Kimse görmeden kimse bilmeden
İsmini duvarlara yazıyor...
Sen gittiğin zaman
Şairliğim kol geziyor gecede
Yıldızlı bakışların yolum
Ay gülüşlü yüzün aydınlığım oluyor
Yalnızlığımdan hiç korkmuyorum
Sen geldiğin zaman
Öyle bir rayiha yayılıyor ki nefesime
Kalbim yeniden gül verip ellerine
Dizelerce solup, dizelerce açıyorum.
Şükran Gulcenaz Aydoğan