*** ANA İLE HASBİHAL ***
Kız doğmak suç oldu yazık ki bize
Ben de senin gibi gülemedim ki
Oysa hediyeydim Allah'tan size
Ben bunu bu şekil dilemedim ki
Çocukluk yaşımda alıştım gama
Üstte yok başta yok dizlerde yama
Beş sene okula gönderdin ama
Okuyup yazmayı bilemedim ki
Ne defterim vardı ne de kalemim
Düşmedi sayfaya bir tek kelamım
İçime dert oldu bitmez elemim
Buğulandı gözüm çilemedim ki
Erkekti kardeşim köleydim ona
Derslerini yaptım mecburdum buna
Kız okumaz derdi alıştım sona
Babamın aklını çelemedim ki
Tam on üç yaşımda çocuk çağımda
Goncalar açmadan sevda bağımda
Namertler yurt tuttu ömür dağımda.
Kimseye dişimi bilemedim ki
Verdiğiniz adam atmış yaşında
Ne ağzında diş var ne saç başında
Sanki emanetti gözü kaşında.
Candan sevip mutlu olamadım ki
Soyum sopum asil belliyken genim
Kör hanım koymuştu adımı benim
Köle bildi beni maldı bu tenim
Ömrümü ömrüne bölemedim ki
Nefret ettim her gün yılan dilinden
Seher vakti kaçıp gittim ilinden
Kurtardım kendi mi onun elinden
Başka bir çıkar yol bulamadım ki
Aşk denen çırayı daha yakmadım
Nefsani duyguyla ele bakmadım
Boş kaldı kollarım bir yar takmadım
Gözlerine bakıp dalamadım ki
Ele güne benzer yazım olmadı
Yar demedim kula nazım olmadı
Ne bir oğlum ne de kızım olmadı
Evladım uğruna solamadım ki
Kırk yıldır bahara ermedi kışım
İçim dert doluydu matemdi dışım
Olmasa da bir tas sıcacık aşım.
Gidip el kapısı çalamadım ki
Zemheri ayazı yedi düşlerim
Hep yokuşa sardı bütün işlerim
Resimlerde kaldı o gülüşlerim
Yazılmış yazıyı silemedim ki
Hasbihal eyledim anam başında
Gözyaşım yol aldı mezar taşında
Gonca güldün soldun bu genç yaşında
Namazını bile kılamadım ki
Yazgım senin yazgın bahtım yok anam
Kurulacak gönül tahtım yok anam
Kalmadı hevesim ahtım yok anam
Felekten bir kaç gün çalamadım ki
Dünya yalan gelir oldu gözüme.
Bir gün doğup çalacak mı yüzüme
Samyeli tercüman oldu sözüme
Ölmek istesem de ölemedim ki
S.SAMYELİ
Sevgili Handan POLAT' hanıma Armağanımdır.
