Körkütük Yalnızım
Bir ağaç düşünüyorum
Mevsimi sonbahar…
Hüznünden ağlıyor
Gözyaşı gibi dökülüyor yaprakları
Yorgunluktan kolları, dalları
Eğilmiş, büzülmüş, bükülmüş
Ah aynı dili konuşabilseydik onunla
Anlatabilseydi derdini
Belki elimden bir şeyler gelebilirdi;
Belki su, belki sevgili bulabilirdim ona
Yalnızlığımı onunla paylaşırdım sonra
Anlatırdım bende ona derdimi
Ama biliyorum
O, derdime derman olamazdı
Bir şey daha biliyorum
Onun derdime ortak olmasıyla
Derdimin biraz daha azalacağını…
Aynı ağacı düşünüyorum,
Mevsimi kış…
Yenik düşmüş soğuğa
Eğilen, büzülen ve bükülen kolları
Bu sefer karın verdiği ağırlıktan dolayı
Daha da bükülmüş kırılacak gibi
İçimden bir daha ah çekiyorum derinden
Yineliyorum aynı dili konuşabilme isteğimi
Derdinin üstüne dert mi aldı ne?
Ama daha da dertlendiyse
Neden giydi gelinliğini?
Oysa gelinlik hüznü değil
Sevinci ifade eder
Herhalde o da benim gibi
Çelişkiler içinde…
Ayhan GÖKKAY/1997
(
Körkütük Yalnızım başlıklı yazı
AyhanGÖKKAYA tarafından
25.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
