Günlerden yoksun bir gün. Ýnsanýn hiçbir þey yapasý gelmez . Bir boþluk uðruna iþe gidersin . Bankalarda olan hayali rakamlarý kazanýp geri gelirsin ,ve bende bunu yapacaktým iþte o gün.Ýþe giderken aklýmda sorular oluþturup kendi kendime cevaplýyordum .Bu günü her gün tehrir etmekten býkmýþtý insan. Bu sýkkýnlýk içinde iþe vardýðýmý bile anlamaz olmuþtum. Ýþe girdim her zamanki þeyler iþte günaydýn , öðlen yemekte ne var... Odama girdiðimde gine o sýkýcý kaðýtlar beni bekliyordu.Sýkýcý iþte sýkýcý Bu iþleri düþünürken bile aklým benden durmamý istiyordu...

        Ýþleri bitirmeme az kalmýþtý bu sýkýcý hayatý olduðu gibi bir anlýk duraksadým perdeyi biraz aralayýp dýþarý baktým. Havanýn karardýðýný fark ettim ne çabuk geçti zaman halbuki sýkýcý idi ayný hayat gibi.O sýrada patron geldi yýðýnla azarlama... 6 saat çalýþýrsýn 10 saniyelik bir mola verirsin o sýrada seni görürler ve onlarýn gözünde 10 saniye çalýþmýþ 6 saat dinlenmiþ olursun ne saçma dimi...Ayný hayat gibi. Sýkýcý bir gündü eve gitmek için can atamýyordum içimden gelemiyordu. Eve gittiðimde gözüme çarpan ilk þeyler den biri bir sandalye idi .Tavanda ise eski ev sahibinden kalma salýncak kancasý.. ve az ötedeki kiler, ayaklarým beni kilere doðru götürüyordu kapýyý açtýðýmda karþýmda bana keskin gözler ile bakan bir halat. Elim uzandý aldým... salondan geçerken sandalyeye çarptým yerden kaldýrdým ama koyamadým onuda aldým... Salondaki kancanýn olduðu yerin tama altýnda durmuþtum. Ýki elimde olan eþyalara baktým tavana göz attým ve hayatýmdaki en güzel an geliyordu iþte... Ne olup ne bittiðini anlamadým Birden elimdeki ipi boynuma geçirirken buldum kendimi... düþündüm ama düþündükçe dahada istiyordum hayatýmý sonlandýrmayý. Düþünürken Son bir acý hissettim.....