SATIR SATIR TİTRİYORUM SAKLIMDA SANA
Kelebeğim,
zamanla barışamadım
bu yüreğe,
bu eve sığmıyor sevdam
üşüyorum yangınının ortasında
satır satır titriyorum
saklımda Sana…
her gün
usulca uzanırım karanlık
sokaklarına denizlerin
uykular dökülür kirpiklerimin
susuz diplerinden
ceplerimde kaybolur ellerim
yetim yürekler gibi
gece rüyalarımda yakalanır
umutlarım tek tek
tıkılır ite kaka dilimin
mâhzenlerine
yalancı güneşlerde yanar alev
alev sabır tanelerim
direncime öpüşen dalgaların
ıslaklığı bulaşır
acılı,
sancılı,
kıvrım kıvrım düşer
ayaklarıma hüznümün yaşları
sokaktan geçen genç kızda
yankı bulur sesin
annesinin peşine takılan çocuğun
ağlayışındadır özlemim Sana
öğretmenin kız öğrencisine
seslenişinde geçer ismin
ürperirim.
düştüğünde,
tökezlediğinde çıkardığın
“ahhhh” tadır kalbimin sızısı
yanıyorum
çekilesi gibi değil bu sevda
yağmurun sesine bak
bir yürek atımı kadar bile
durmuyor gökyüzümde
soğutmaktan ne kadar uzak
yangınımı
gel…
artık dön…
vakit zamanı vurduğunda tam
ayrılık noktasından
çık gel…
karanlıkları delen şafak gibi
gel
gelişinle ortadan ikiye
kırılırken yokluğun
sevimcim takla atar
gözlerimin deltasında
çok görme gelişlerini bu
sonbahar artığı gönüle
gel…
her şeye rağmen
çık
gel…
zamanla barışamadım bir
türlü,
bu kalbe,
bu şehre sığmıyor sevdam
üşüyorum alevinin tam
ortasında
satır satır titriyorum
saklımda Sana…
insan sevdiğine böyle mi
yapar..?
…………..S.Altunbaş……….