BİR GARİP YOLCU
Misafirdim kalamazdım mecburdum
gitmeye
Veda etmeye güle çimene vede tüm
güzelliklere
Gül saklayamaz misk amber kokusunu
istesede
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Gözlerim bakamazdı utanırdı körpeydin
Hakkım yoktu seni sevemezdim
Şehvete kapılıp nefsime yenilemezdim
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Hangi gönül olmamış ki divane
Kapısı çalmayan ev gibi virane
Gerçeklerden sıra gelmiyor ki
hayallere
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Yaşamın tadıdır bir nevi hayaller
En güzelidir sır kalmış sevgiler
Mıknatıs gibidir çeker birbirini
gönüller
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Aşk güzeldir sonu hüsran olsada
Şu yalan dünya yıkılıp yeniden
kurulsada
Kaderi biz çizeriz doğmadan yazılsada
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
İki kalp birbirini anar
Sanılır ki kulak çınlar
Uyku haram gönül yanar
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Hiç seven eder mi sevdiğine beddua
Bir gün bitecek hayat denen bu rüya
Nasipse gelirim batsa da dikenler
ayağıma
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Alın yazısıdır hak olan
Gerisi boştur hepsi yalan
Ziyaretin makbulü kısa olan
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Gönül kendine bir sayfa açmış
Dil kalem olmuş her gün yazmış
Andıkça maziyi mürekkebe dalmış
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Acıyacaksın bir gün göz yaşlarına
Gelince sende gelinlik çağlarına
Dileğin düşsün gönül bağlarına
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Arayıp sorsam beni unutamazsın
Başkasını sevip yuva kuramazsın
Bir gül gibi günden güne solarsın
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Yalnızlık gece gibidir üzerimizde
Durmaz gider aydınlığı görünce
İnsan sevdiğiyle beraberdir ölünce
Bir garip yolcuydum hanı terk eyledim
Baki olan bir tek yüce yaradan
Orhan’ı kim anar bir garip kervan
Sende nasiplenesin bana ettiğin
duadan
Felektir zalim olan, bizi acımasız,
vefasız kılan
Bir garip kervandım hanı terk eyledim
Orhan ÖZER