GÜN AKŞAMA DÖNÜNCE
Gün akşama dönünce asıl kaygı başlıyor
Düşerim bir boşluğa hasretinden kaçarken
Bir hüzün ki ruhuma derin halde işliyor
Yokluğunu hazmedip her yudumda içerken
Beni hayat değil de hep hasretin haklıyor
Karanlık dar sokaklar gözyaşımı saklıyor
Geç vakitlere kadar gözüm seni yokluyor
Kuşlar bile durmayıp yuvasına göçerken
Döktüğüm gözyaşıyla ıslanırken kaldırım
İçimde kopar durur dinmeyen bir yıldırım
Yalnızca kalbe doğru başlar hazin saldırım
Anılar şu gönlümde derin izler açarken
Güneşin doğmasına artık saatler kala
Yüzün gözümde tüter sanki özlenen sıla
Geceye haykırırım sensizlik başa bela
İçten içe bedenim yalnızlığı seçerken
Uykusuz kalan gözler düşerken bitkin hale
Sensiz hayat muamma zulüm çekilen çile
Gönül hanem karanlık her yer ağarsa bile
Güneş yokluğun ile güne ışık saçarken
Ne çare gün doğunca dünyam başa yıkılır
Daralır her an yürek ruh bedenden sıkılır
Her halim çaresizlik engeline takılır
Yine sensiz bir günün sabahına geçerken
Murat Gökçe Karsî
11.02.2017
(
Gün Akşama Dönünce başlıklı yazı
Karsî tarafından
12.02.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
