Yalnızlığıma İsyan Ederim
Terk edilmişlerin hayatını son perdede oynuyorum
Ankara’nın başıboş sokaklarında
Bir başınayım
Yalnızlıkta sahtelere yer yoktur
Kendi kalabalık dünyamda yapayalnızım
Gerçekler en acı halini gösteriyor…
*
Gecelerim zifiri
Gündüzlerimin de ondan farkı yok
Yalnızlığım gece gibi iner ömrüme
Karartır gündüzlerimi de
U/mutsuzluk saçar
her kuytu köşede…
*
Yalnızlık bazen iyidir ama alışamazsın
Alışılmadık olduğu için üşütür
Kahredersin hayattan soğutur
İsyan eder böyle bir hayatın yaşamak olmadığını
düşünürsün
Öyle bir an gelir ki çekilmez bir hal alır
Gördüğün her titrek mum ışığını
Güneş sanacak kadar çaresiz bırakır
Her şeyden
soğursunuz
Giderek nefret edersin hayattan…
*
Gözlerini açtığında dünyaya
Etrafında gülen insanlar olsa da
Aslında yalnızlıklar doğuştandır
Fıtratımızda vardır yalnızlık
Alışırsın zamanla yalnızlığa gözün karanlığa alıştığı
gibi
Kuytu köşelerde u/mutsuzluk kol gezerken
Yaşamında sadece alışılmışlıklar vardır…
*
Monotonlaşır her şey hayatında zaman su gibidir akar
gider
Akıntıya kapılır hayatına gün katamazsın
Ama dik durur pes etmezsen gününe hayatlar katarsın
Her düşüş bir kalkış öğretir
Hayatından gün çalanlara değil
Gününe hayat katanlara değer vermeyi öğrenirsin
Yalnızlık işte böyle bir şeydir
Kimi için uyandığı düş
Kimi için de boş vermişliklerle dolu kürkçü dükkânı
Ve
Gerçeklere bakıp en acı halini gösteren
Yalnızlığına isyan edersin…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
16.12.2016
(
Yalnızlığıma İsyan Ederim başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
18.02.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
