Ben...
Hep zannettim
Marifetten uzak biriydim
Öğrenmek, okumaktan beriydim
Başkalarına bakarak kararlar verdim
Ne derler i haddinden daha fazla önemsedim
Cehaletime güvendim, asabiyeti önceledim, nefsimleydim
İçgüdülerim, bilinçaltım ile yürüdüm, ne kadar zehabım varsa öğündüm
İltifatı, taktir edilmeyi, mecliste öne geçmeyi, sahnenin önünde görünmeyi istedim
Yolda bıraktı ukdelerim, ah u zar eylesem de açmadı arzu üzerine inşa ettiğim umutlarım
Hangi suali aralasam nedametle karşılaşırım, vakit çok geç değil ecele kadar adam olmak için yaşarım
Neyleyim...
Beni benden kopartan varlığı
Ruhuma, vicdanıma gönlüme yaşatacağı darlığı
Hevanın hangi çeşidi olursa olsun akıbet olacaktır aklın bizarlığı
Akide sağlam olmalı, hakkın kelamına adanmalı, umut onunla yol almalı
Nasıl ziyafet hazırlarsan hazırla, birde hazmından sonra ki neticeyi de hatırla
Her kim çıkarsa çıksın karşına, aklımı, marifetini, samimiyetini sorgula gayrisinden korkma
En yakın gördüğün insan için zafiyeti karşına çıkacaktır unutma, mağfiret eden Rabbi hatırla, ona göre sorgula
Yargılamak ve hükmetmek için nefsinden ve avanesinden arınmayı unutma, insan, insana her zaman lazımdır bir kenara atma
Henüz...
