Neredesin Ey Dost
Gece çöker, sensizlik çöker; yüreğime ey dost.
Saatler, Sensizliği gösterdiği zaman bir sessizlik, hüzün çöker üzerime.
Bak ben çok üşüyorum.
Ben soğuktan değil, sensizlikten üşüyorum ey dost!
Bu şehirde, şu şehirde yaşamayı saadet zannediyordum.
Ama geç anladım.
Sensiz yaşadığım şehirlerde saadet de yokmuş ey dost!
Seninle yaşamak, cehennemi cennet eder bana.
Ama sensiz yaşadığım cennet de cehennem kesilir, bir anda bana.
Sensiz dinlediğim şarkılarım, şiirlerim anlamsız ey dost.
Haydi gel de anlamsız şarkılarım, şiirlerim anlam bulsun senle.
Gel de bu karanlık dünyama güneş olup, ılık nefesinle yüreğimdeki soğukluğa dokun.
Sana yazdığım şiirleri okuyup dinleyenler "sen sen de değilsin " diyorlar.
Evet, ben bende değilim.
Ben sendeyim.
Haydi gel de ben beni bulayım!
Bak ben, senin beni bıraktığın en son yerdeyim.
Ben halen sendeyim.
Sen Neredesin ey dost!
Zekeriya Barış Bulut
