Vuslata Erelim Ey Deli Gönül...
Düştük bir vefasız aşkın narına
Tutuşup yanmışız vay deli gönül
Bin pişman olsan da kimin kârına
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül
Neler çektim gönül senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yağmuruyla solan gülünden
Düşen yaprakları say deli gönü
Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin üstüme gamlı bir hazan
Emanet canımda benimle gezen
Yeter bu ıstıraba doy deli gönül
Nerede güneşim nerede yazım
Acıyor içimde büyüyor sızım
Bir türlü geçmedi sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül
Susuz çöller gibi kaldım kurakta
Güldür artık beni bu son durakta
Takadım kalmadı artık bırak ta
Vuslata erelim ey deli gönül...
Gülseren MORKAN
Yârin yollarına hay deli gönül...
Değerli dost kalem Seferi şairime sonsuz teşekkürler...