Lise yýllarýndayýz, genciz, baþýmýzda kavak yelleri ile daha adýný bildiðimiz, bilmediðimiz bir sürü aðacýn da yelleri... Okuduðumuz lise olan Bahçelievler Deneme Lisesi hem Ankara'nýn hem de Türkiye'nin sayýlý, parmakla gösterilen liselerinden birisi. Lisemiz adeta bir sporcu fabrikasý... Saysam bizim liseden mezun olup da Türk Sporuna katký yapan isimleri dudaðýnýz uçuklar. Bu vesile ile çok da gurur duyarýz her zaman için okulumuz ile... Eskilerden Fenerbahçeli rahmetli Selçuk Yula, Þenol, basketçilerden eski Tofaþ ve Milli Takým Antrenörü Tolga Öngören, Burç Alp Yücel, Fenerbahçe Basket Takýmýndan Fatih, adý aklýma gelmeyen daha da bir dolu arkadaþýmýz var...


Bu kadar spor ile hem futbol, hem de basketbol ile iç içe olan bir lise olur da bizde kýyýsýndan köþesinden ilgilenmez miyiz spor ile hem de basketbolla? Çok uzun boylu hem de iyi basket oynayan çocuklar var lisemizde, biz de onlara özeniyoruz ara ara lakin boy fukarasýyýz onlarýn yanýnda, e tabi boyda dilenemiyeceðimize göre Allah ne boy verdiyse onun ile idare edeceðiz... Boyumuz kýsa olduðu için kimse de bize ''Allah boy vermiþ kapýp da koy vermiþ.'' gibi bir espride yapamýyor. (Çok da kýsa deðilimdir ha 1.74 þimdilik)


Basket maçlarýna gidiyoruz arkadaþlarla hafta sonlarý Atatürk Spor Salonuna... Amerikan yapýmý Beyaz Gölge dizisi izlenme rekorlarý kýrýyor o sýralar televizyonlarda... Ankara takýmlarýndan birinde Ömürden adlý bir gard var, boyu basket için uzun sayýlmaz, ama bir zýplýyor aklýnýz durur, çift, tek, her türlü basýyor potaya o boyla. Biraz ondan ilham kapýp, biraz da lise de ki arkadaþlarýmýzý kýskanmak mý dersiniz, artýk bilemem, ben de basabilir miyim bu çembere diye aklýma düþtü bir kere... Ne yapmak lazým, ne yapmak? Sýnýfta basket takýmýnda olan çocuklar var. Onlara sordum, bacak kaslarýný iyice kuvvetlendireceksin birader, bir de iyi besleneceksin, bal yumurta filan, dediler. Ahmet durur mu? Hemen koyuldum iþe...


Gelmiþiz on altý on yedi yaþlarýna, bundan sonra boyum fazla uzamaz zaten. O zaman yapýlacak þey bacaklarý ve zýplama yeteneðini geliþtirmek Ahmet, hadi bakalým ayaðýna kuvvet. Annemin eski aðýr bir ütüsü var ta belki de Birinci Dünya Savaþý yýllarýndan kalma. Aðýr mý aðýr bir ütü meret. Ev de yeni ütü de var, annem onu kullanmýyor. Aldým bir gün sapýndan ayaðýma taktým. Ayaðýmý da on santim havaya kaldýrdým. Kaslarýmý kuvvetlendirmeye çalýþýyorum, bir taraftan da kolumda ki saat ile dakika, saniye tutuyorum. Öf öf pöf pöf ki pöf! Ne de aðýrmýþ, ayaðýma takýnca ben diyeyim on ton, siz deyin belki elli ton oldu aðýrlýðý...


Ýçim içimi yiyor beraber tek pota maç yaptýðýmýz arkadaþýmýz Seyfi, olsun olsun benden iki ya da üç santim uzun. Hem deðiyor, hem de basýyor potaya, çýldýracaðým. Ümit'de basýyor ancak onun boyu zaten bir doksan filan, onun basmasý normal. Son sürat devam Ahmet, ütüyü ayaða takýp da kaslarý kuvvetlendirmeye, durmak yok kesinlikle... Bir taraftan da beslenmeme dikkat ediyorum. Arada bal, fýndýk ezmesi kaptýrýyorum. Þimdi ki gibi kilo alma korkusu da yok, hareket ediyoruz yakýyoruz yediklerimizi haliyle... Ütüyü takýyorum ayaðýma, saat tut Ahmet iki dakika kýrk beþ saniye, öbür ayaða geçir, o da ayný iki dakika kýrk beþ saniye... Bir sonra ki gün beþer saniye onar saniye artýrýyorum zamaný... Gidiyorum okula zýplýyorum, hah biraz daha yaklaþtým sanki çembere... Zamaný artýr Ahmet. Böyle böyle dört dakikayý geçmeye baþladým bir müddet sonra, ayaðýmda ki aðýr ütü ile... Babam ile annem de kýs kýs, býyýk altýndan gülüyorlar bana. Ne yapýyor bu bizim oðlan diye...


Hah bu gün sanki deðmeye bir iki santim daha yaklaþtým gibi. Son hýzla devam ayaða ütü takmaya. Millete kafa ütülemeyin derler, bizler ayaðý ütülüyoruz. Basmam lazým o potaya hem çift hem de tek, ama önce bir deðebilsek gerisi de çorap söküðü gibi gelecek. Hýrs yaptým abi, parçalayacaðým potayý. Günler geçiyor okulun baþýnda baþlamýþtýk bu iþe, neredeyse bahar geldi. Hah iþte bu, nihayet deðmeyi ve basmayý ayný günde baþardým... Olamaaaaaaaaaaaz! Tüh, rüyaymýþ ya! O kadar kanýma girmiþ, ruhuma iþlemiþ ki basket ve potaya basma rüyamda bile oynuyor ve basýyorum artýk potaya. Bir de hayatta gerçekleþse...


Çok iyi olmasa da orta karar bir basketçiyim iþte, sýnýf takýmýna girerim de okul takýmý boyumu aþar, biraz zor, çok cevval çocuklar var, boy da yok zaten. Boy fukarasýyýz. Gidip boy mu dileneyim uzun boylu arkadaþlardan ''Birader senin boyun bir doksan sekiz üç beþ santim versen de biz de uzasak biraz.'' diyorum. O da bana ''Uza birader uza da bir daha görmeyeyim seni.'' diyor. Ne olurdu istediðimiz topu topu üç, bilemedin beþ santim, gözünüze dizinize dursun. Ben size kopya vermiþtim ama tarih dersinde nankörler...


Çalýþ çabala harala gürele, sonunda ya bir kere ya da iki kere deðe bildim o 3.05 santim olan potaya, ama hâlâ içim de ukdedir niye basamadým diye hayýflanýr dururum. Ütüden dolayý da bacakta bayaðý kas yapmýþtým zamanýnda. Olmayýnca olmuyor. Gidip basketbol federasyonuna ''Bu potalarýn boyunu 3.05 ten 2.80 e düþürseniz de biz boy fukaralarý da ara sýra da olsa potaya bassak diye bir þeyler geçiriyordum aklýmdan. Arkadaþlarým ''Saf mýsýn oðlum sen onlarý FÝBA yani uluslar arasý basketbol federasyonu belirliyor.'' deyince ondan da vazgeçtim. Basamadan noktaladým pek de parlak olmayan amatör basketbol yaþamýmý... Kurtulmuþtu benden basketbol dünyasý...