Sessiz bir okuyucuydu yüreðimiz,

Damlaya damlaya göl olur derler ya,

Öyle büyütürdük iþte acýlarýmýzý damýtarak,

Koca yürekli adamlar, öyle büyüdü küçük bedenlerde,

Bir çocuðun yaþlý gözleriydi, belki de yüreðinin yansýmasý,

Kim bilir, bir kütük üzerinde oturmuþ baþý avuçlarý arasýnda,

Sessizce aðlayan bir babanýn yüreðiydi o,

Þehrin ortasýnda büyük bir caddesinin kenarýna iliþmiþ iþçiden,

Az ilerideki boyacý çocuða kadar,

Sessiz bir okuyucuydu yüreðimiz,

Arka sýrada oturan çocuktan kürsüdeki hocaya kadar,

Büyümüþ ne kadar çok yürek var sokaklarda,

Dayanamadý akýtmak istedi içindekileri can evinden dýþarýya,

Irmak oldu gözler, bir otobüsün camýndan el sallarken geriye kalanlara,

Sevgilinin son yalvarýþý oldu belki, gitmesi gerekene dur demesi için,

Aðaçlardan inen yaðmur damlalarýyla toprakta can buldu çimler,

Biz hikmet dedik nimet oldu büyüdü göðsümüzde yalnýzlýk,

Sessiz bir okuyucuydu yüreðimiz,

Kalem ucuna gelen birkaç ifade can bulurdu belki sayfa aralarýnda,

Sesini duyurmak için,

Ya da bir ressamýn ince fýrçasý olurdu bir gece vakti,

Bir babanýn geçmiþi olur belki de geleceðim dediði evladý,

Olamadýklarýmýzýn tek varisi küçük bedenlerdi aslýnda,

Sessiz bir okuyucuydu yüreðimiz,

Rüzgârýn yön verdiði aðaç dallarý, dökülen yapraklar,

Güne ilk uyanan gözlerdi bazen,

Ýçimizde bir þeydi, bilip te dokunamadýðýmýz,

Aðýr bir taþtý orada

Kýpýrdamaz dururdu, bilirdi onu alacak eli,

Acýda böyle bir þeydi iþte,

Küserdi bazen bedeninin farkýna varmadan,

Bilip bilmediði, görüp duymadýðý þeylere,

Böylemi dinerdi acaba yorgunluðu?

Küçük derlerdi mutluluk seher yeli gibi bir þey,

Kalmaz içimizde giderdi tez vakitte,

Umut ettiklerimiz vardý, sahil kenarýnda denizi izlerken,

Kýzgýnlýklarýmýz vardý duvar arkalarýnda býraktýðýmýz,

Ne çok þey varmýþ taþýnmasý gereken,

Sahi bedenimiz mi içine sýðdýrdý onca þeyi?

Sustu artýk,

Dinlemekten ve düþünmekten bitkin düþtü zihnimiz,

Bildiðimiz tek þey var aslýnda, bir kez daha hatýrladýðýmýz,

Sessiz bir okuyucuydu, yüreklerimiz.