Güneş ufuktan, usluca kaybolunca;
dertler hücüma başlar birazdan
Hüzünleri alırımda ardıma
Yürürüm üstüne üstüne gecelerin


Bir yerde hiçbirşey değmez
düşünmeye,dert etmeye ,yaşamaya
Derim ; ama ne çare
En yitik ümidlere tutunur
Beklerim sabahı gecelerden

Karanlığın en zifir saatlerinde
yıldızlara bakarda daha bir efkarlanırım
Küçük bir zerre yüreğimin bir yerinde
Bir avuntu bir ümid o an
Çeker beni aydınlığa
( Karanlığın En Derin Saatleri başlıklı yazı M.Filizman tarafından 3.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu