Çia
Bir gizem usaresi süzülmüş gül tenine.
Renk olmuş bakışların bardağın gülşenine.
İncecik hayallerin buğulu nazlı anı.
Çia, sebep senmişsin semaverde enîne.
Yağmurdaki bereket nefesine karışmış.
Sendeki bu gizemle su ateşle barışmış.
Derununda demliğin sükut edermiş cilve.
Asudelik adına cilve nazla yarışmış.
Bağrına ateş düşmüş suyun sana hasretten.
Yüz çevirmiş cümle can "ehad" deyip kesretten.
Visalin yaraları saran has merhem olmuş.
Sayende kurtulmuşlar ehibbalar fetretten.
Çağların ötesinden selamsın sen bu ana.
Suda tebessüm eden nihalsın sen nihana.
Dudaklarda izin var gözlerde ışıltısın.
Çia, sen getirmişsin ünsiyeti cihana.
Çia, sözün hasını geleceğe bıraktım.
Senin hasret deryanda tüm gemileri yaktım.
Gündelik telaşları bıraktım ahaliye.
Çia, tüm benliğimle senin yurduna aktım.
Ankara,03.01.2009İ.K
(
Çia başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
3.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
