Gidiyorum...
Sessizce, anıların gölgesine
Dinmeyen kalbin sezgisinin ümitlerine
Ruhumdan
nükseden hicranın serinlik ülkesine
Kargaşa ve kaostan
uzak, heva ve arzulardan ırak değerlere
Kararmış
ve kurak hale gelmiş toprağın
suya hasret duyduğu özlem nezaketine
Beni benden alan
ve her veçhesiyle yeniden
bir ufuk sahibi olmamı sağlayan enginliğe
Bakarım
yükseklerden, sessizliğin
edebi ve tabii halinden,
Hira da sabahlayan ümidin zindeliğine
Bazen...
Kimsesiz ve yetim
Hissedersin, o an çaresizsin
Çare adına
kime güvendiysen sessizleşirsin
Her beklenti ve umut
edilene göre garip bir dar boğaza girersin
Söyleyemezsin,
kimseden isteyemezsin, yüreğin
görenlerce anlaşılmasını dilersin
Aslında gafletin
ve hevesin hengamesinde sin,
en yakın sana
yakınken unuta bilen zan sın, kederlenirsin
Mustafa Cilasun
