Hayat sınar insanı yıllar geçtikçe,
Acılarını arttırır zaman zaman,
Zorlaştırır sevmeyi, sevilmeyi,yaşamayı.
Tanımadığın insanları tanıtır ama;
Dostluklara güvence vermez,
Bazen dost yarasıyla,bazen de aşk yarasıyla sızlatır yüreğini.
Günler geçtikçe gözün açılır fakat,
İş işten geçmiş olur,
Seni de oyuncağı yapar
Gün gelir ağlatır,
Günü gelir bir şeylere bağlatır
Velhasılı sonunu yaşarsın , bitmez dediğin hayatın.
İşte insanlar dersin,işte hayat
Yalnız kalırsın ıssız bir ada gibi.
Kalbin sevgisizlikten ot bitmeyen dağ…
Aşkın umut vermez ayağına bağ olur.
Ne içinde yaşayanlar kalır.
Ne de etrafımda yalnızlar.
Yalnızım dersin.
Deniz ortasında kalmış bir sal gibi…
Bir oraya,bir buraya savrulursun.
Ne elinden tutup çıkaranlar olur.
Ne de etrafımda senin gibi savrulanlar.
Anlarsın ki ne vefa kalmış,ne merhamet.
Hep yalnızlığa mahkum bırakan,
Yalnızlıkmış Hayat....
NUR DAMAR
04.07.2017 // 11.00
(
Yalnızlıkmış Hayat başlıklı yazı
Damar Nur tarafından
4.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
