Dökülen...

Zülfünü tarac mý edeyim

Yoksa saçlarýma yaðan karý mý düþüneyim

Nasýl bir nazarla kendimden geçeyim, sualleri neyleyim

Hangi hevadan tutunsam serabýn eþiðindeyim, lekelenmiþ kalbi nideyim

Ruhun kanatlandýkça, aklýn marifeti kuþandýkça, muhakeme irfanýný artýrdýkça edep içinde imreneyim

Bilmem ki

Kabahat bende midir

Hangi suali ansam aleyhimdedir

Neden bu hak böyle anlaþýlmaz ve gariptir

Yýllar yýlý yalnýzlýðýn sahnesinde, melül kalple göçecektir

Ne kadar gözyaþlarýmý gizlesem, sükut edip firkat le yetinsem cefa dinecek midir

Gönül hiç mi sefaya eriþemeyecektir, neþe, sevinç, sürur uzaklardan nazar edilerek hüzün çekilecektir

Siz...

Sual tevdi ettiniz

Ben ise bir bilene sorun dedim

Siz gerçekten mi bilmiyorsunuz diye

Mahcubiyetimi artýrýp, bilgizisizliðimi ima ettiniz

Ben sükunetle sabrý tercih ettim, evet, bilmiyorum dedim

Kendime göre zannettiklerimi, bilgi diye size ifade edemezdim

Duyduðum rivayetleri, iþiten olmadýkça buda ancak araþtýrma ve anlamakla mümkün diyemezdim

Siz o kadar çok lüzumundan fazla konuþtunuz ki ruhum daraldý, caným sýkýldý, üzülmeyiniz diye edep içindeydim

Siz elbette çok konuya vakýf olma hýrsýnýz, bilinçaltýnda saklý duran acýnýzý hafifletmez, hýnçla bilgi ahlaký yarenlik edemez diyemedim

Mustafa Cilasun