Bir þekilde hayatý devam ettiriyorduk. Birlikte olmamýzýn birçok avantajý vardý. Durumumuz diðer sokak köpeklerinden daha iyi sayýlýrdý. Kýþlarý bir yandan soðuk, diðer yandan yiyecek azlýðý nedeniyle zorlanýyorduk. Bahar günlerine ulaþmak bizim için bir kurtuluþ sayýlýrdý.
O sene baþýma bir kötü olay daha geldi. Yoksullarýn yaþadýðý aþaðý mahallenin çatlak patlak duvarlý, eski kiremitli, tek katlý evlerinin arasýndaki dar, çamurlu sokaklarýndan geçip çocuklarýn bazen top oynadýðý yarýsý çimenli yarýsý toprak, zemini tümsek dolu araziye geldim. Aslýnda burada bana göre ne yiyecek ne de baþka bir þey bulunurdu. O yüzden hiç uðramamam gereken bir yer. Galiba belamý arýyordum. 
Hava rüzgârlý ve yerler yaþtý; gece yaðan yaðmur henüz kurumamýþtý. Ýleride üç çocuk havasý inmiþ bir plastik topla oynuyorlardý. Topa ne kadar hýzlý vursalar da istedikleri uzaklýða ulaþtýramýyorlardý. Bu canlarýný sýkýyordu, hatta dikkatlerini daðýtýyordu. Topa vuracaðým derken ýskaladýklarý, etraftaki bir taþa vurduklarý da oluyordu. Top, öyle bir zaman geldi ki adeta aðýrlýðý arttý, birkaç karýþ öteye bile gitmemeye baþladý.
Çocuklardan biri gene hýrsla vurdu topa, iki metre ötede duran benim önüme düþtü top. Bana baðýrdý, galiba topu ona atmamý istedi. Ama ben ne dediðini anlamadýðým için aval aval baktým. Bu bakýþým onu kýzdýrmýþ olmalý ki yerden aldýðý bir taþý bana fýrlattý. Iskaladý. Diðer çocuk da bir taþ alýp attý, o da ýskaladý. Üçüncü çocuðun attýðý ise sað ayaðýma isabet etti. Sonrasýnda yaðmur gibi yaðmaya baþladý taþlar. Sýrtýma, karnýma, ayaklarýma isabet edenler oldu. Can havliyle baðýrýyordum, kaçamýyordum. Kaçmaya niyetlensem ayaklarým aðrýyor, caným acýyor ve bir adým bile atamýyordum. Çocuklar bana doðru yaklaþýyorlardý, taþ atmalarý da devam ediyordu. Biri eline kalýn bir sopa geçirmiþti. Bir adamýn baðýrmasýný iþittim, sonra kendini de gördüm. Hýrpani kýlýklý, ince ve uzun bir adamdý. Sopasý olan çocuk iyice yanýma geldi, bana bir tekme attý ve elindeki sopayý havaya kaldýrdý... Sonra?
(Devam edecek...)