Hayat var olmaya değer
Tüm insanlar yalnız doğar, yalnız ölür ifadesine bu kadar sığınılmazki, Bir kere sen varsın hayatta bu hayat sana bahşedlmiş ya onu iyi kullanmalısın. Bazen bir gülücük bile bir hayatın son bulmasını engellemezmi. Mesela insanların sabahları birbirine ufacık bir tebessüm etmesi onların o güne etmesi güzel başlamasını sağlamaz,mı Bazen durduğum yerde gülümserim o kadar zorlukların içinde sadece bir umut kaplar içimi . belki bir çıkış noktası beliriverir içimde insan bazen üzülmemek için. kendisini zorlamalı .Çünkü üzüntüdür sağlığın en büyük düşmanı. Tansiyon ve şeker gibi bir çok hastalık morele bağlı değilmidir. Gülümseye bildiğine sevinmek önemli değilmidir..Yüzünden amaliyat olup da gülemeyen insanları düşünmek lazım bence .Hatta belkide göremeyen,duyamayan insanların hayata olan bağlılığını örnek almak lazım
Bizim de illa bir yeteneğimiz olması için duyu organlarımızdan birini kaybetmemiz mi gerekir? Neden biz de ölümü seçip hem Allah’a karşı günahkar hem hayata karşı nankör hemde kendimize karşı bu kadar acımasız oluyoruz ki? Yaşamak güzel bir şey. Kaydıraktan kayıp gülüp eğlenen çocuklar, gondola binen gençler, bir parkta el,ele oturmuş hayatında neler yaşadıklarını hatırlayıp gülümseyen o yaşlı yüreklerden biri olmayalım ki?:) şimdi bir bakınız kendinize neleriniz var hayatta! Elinizdekileri düşünüp sahip olmadıklarını düşünmeyi bırakın…birazcık bardağın dolu tarafını gözetleyin olur mu!!! Hayat var olmaya değer…
MALATYALI ŞAİR
CAHİT ALUÇ