Dilim dua dua seni ezberliyor, satýr satýr seni yazýyor ellerim. Gözlerim sana susamýþ. Bir kelebeðin kanadýndaki renklerin uyumu gibi senin gönlüme uyumun. Ellerim semada, gözyaþlarýmda bile senin adýn hece hece. Zor belki ama imkansýz deðil. Rabb'im var sana dair dilimden dökülen dualarým var benim. Gönlümün kapýsýna vuran dalgalarýn sahibi. Zor biliyorum ama yine de umudumsun. Söz verdiðimsin. Rabb'ime "ondan baþkasýna yâr etme beni Allah'ým" dediðimsin. Yangýným, utandýðým, gülüþüne hasret kaldýðýmsýn. Çok zor belki de sen yine de cemre ol düþ yüreðime, seni kýrdýðým günden utanayým. Rabb'im var ben O'nun kuluyum. Ettiðim dualara sor seni ne kadar sevdiðimi. Seni anlatabildiðim kýrmýzý güllere sor ya da seni yazmaktan tükenen kalemlere hatta her bir yaðmur damlasýna... Abdest gibi sana olan aþkým. Hiç bir zaman þüpheye düþmedim. Belki boynum bükük sevdanýn karþýsýnda ama yine de söylüyorum: "Seni seviyorum." Secdeye kapanýp ismini sayýkladýðým gecelerdeki  yalvarýþlarýma sor beni. Gözlerime, gözyaþlarýmdan ýslanan seccadelere sor. Zor biliyorum hatta çok zor ama sen bir de kalbinle oku bu satýrlarý. Ne güzel de yakýþýyorsun dualarýma, satýrlarýma... Alemin "Sübhane Rabbi yel âlâ" deyiþi gibi seviyorum seni. Rabb'imden ötürü, gönlüme verdiði senin o temiz sevdan için seviyorum seni. Rabb'im affetsin seni bu kadar çok sevdiðim için. Senin gönlünden oldum ben bir sürgün, sensizliðe aðlýyor kalbim hergün. Züleyha'nýn Yusuf'a olan aþký kadar olmasa da ney sesindeki o huzur kadar seviyorum seni. Namazýný bitirip tam selam verdiðinde dön yüzünü bana gözlerindeki masumiyeti göreyim ey sevgili... "Kün fe ye kün" der Rabb'im ol der oluruverir. Benim ol beraber kýlalým teheccüd namazlarýmýzý.