Her þeyin o an biteceðini ben o yaþýma gelince anladým.

Sakalým yavaþ yavaþ soluyordu, sanki sonbahar gibi

Yürümenin acizliði bir illet gibi yakamdaydý

Eski bir pardesü olmuþtum, bazý yerleri delik lakin bir o kadar hatýrlý

Saat 11 sularý, bir yanýmda acý kahve, bir yanýmda kitabým,

Ne yazdýðý anlaþýlmaz kabul edilen mýsralardayým.

Akþam zifiri karanlýk lambam ise bir o kadar yorgun,

Seni hatýrlamayý zaten her anýma mapus saymýþým.

Bir an düþünüyorum da senden baþka kaç çiçek kaldý bu dünyada

Hangisinin için sayfalar dolusu sözcük bir anlam kazanacak

Hangisinin bu dünyada yaþatacaðý sevgi senden büyük olacak

Yaþamanýn büyüklüðünü ölmenin de azizliðini kim senin gibi onurlandýracak?

                                                                                                fuzuliadam