Hele de bu son son zamanlarda ne çok genç, genç adayý aþkýný duvarlara, tuvalet kapýlarýna yazar oldu bir görseniz aklýnýz durur... Hayýr kardeþim, içini zaten döküyorsun tuvalete, yüreðindeki sevdalarý niye tuvalet kapýlarýna, bir de tuvalet duvarlarýna yazýyorsun, git direk yekten söyle beðendiðin kýza, hatuna... Merak etme dövmez seni, en fazla istemem der, belki de istemem yan cebime koy sevdaný der...



Muhteremin biri yazmýþ ''Bizimkiler sana yenge demek istiyor.'' Ýyi ne güzel desinler o zaman. Dedikleri zamanda sen utanýp sýkýlmazsan iliþkiniz güzel bir yola doðru son hýzla ilerler... O bizimkiler dediklerine de dikkat et yalnýz, sonra elinden de almasýnlar sakýn sevdiðini... Hani meþhur bir þarký da var ya ''Arkadaþýmýn aþkýsýn'' böyle durumlar olmasýn...



Kýrgýnlýklarda olmuyor mu aþkta? Hem de nasýl, hem de nasýl... Delikanlým çok içerlemiþ, çok kýrýlmýþ belli ki hemen duvara çiziktirmiþ inci tanelerini ''Kýzým kýrdýðýn bu kalp ananýn porselen takýmý deðil bilesin.'' O kadar da söyledi delikanlý zamanýnda, benim kalbimi kýrarsan tamiri zor olur da Japon Yapýþtýrýcý ile bile yapýþmaz diye... Kalp kýrýklarý da cam kýrýklarýna benzemiyor hiç...



Beraber bir ömür geçirmeyi sevdiði ile kim istemez ki? En tatlý hayaller bunun üzerine kurgulanýr, kurulur... Arkadaþ almýþ sazý eline söylemiþ de bakalým ne söylemiþ. ''Benimle yaþlansana kitap okurum, çay demlerim, þiir yazarým sana.'' Biraderim, prensiplerini gayet açýk ve net ortaya koymuþ. Her ne kadar hangi tür kitap okuyacaðýný, ne tür bir þiir yazacaðýný söylemiyorsa da yine de kývýrmýyor direk ortaya konuþuyor. Yapar mý, yapar vallahi! Aþýk olan ne yapmaz ki?



Çoðu zaman eþ dost düðünlerinde delikanlýnýn gözüne bir güzellik çarpar. Ya yakýn bir akrabanýn kýzýdýr ya da bir tanýdýðýn. Ýlerleyen saatlerde herkes kurtlarýný dökmek için piste fýrlar. Önce bir Konya Havasý, sonra Ankara Misketi, peþine halay olmazsa olmaz tabi ki... Ýþte fýrsat, sevdiðin kýzýn elini tutmak için, muhteremin biri yazmýþ ''Seviyorsan git halaya katýl hem de elini tutarsýn.'' Ne güzel bir fýrsat, ayaðýna kadar gelmiþ, hemen yanaþ halaya, oynamasýný bilmesen bile yanaþ. Tam da kýzýn elini tutuktan sonra bir de bakarsýn ikinizin arasýna kýzýn bir akrabasý girer, girer mi girer... Hemen bozulma caným az da olsa tuttun iþte kýzýn elini... Eve gidince düþün düþün dur artýk arpacý kumrusu gibi... Rüyalarýna bile alabilirsin, kimselere sormadan...



Bir de aþkýný söyleyemeyenler var. O iki kelime hani herkesin hem yüreðinden, hem beyninden, hem aðzýndan çýkacak o iki muhteþem kelime ''Seni Seviyorum.'' Kolay yazdýk da buraya, kolay da söylenmiyor her ne hikmetse... O zaman, platonik takýlmalar baþlýyor. Resmine bakýp bakýp, iki de rakýdan fýrt çekip aðlýyor da aðlýyor insan. Yazmýþ arkadaþlar yekten duvara ''Yaþasýn platonik aþýklarýn onurlu mücadelesi.'' Büyük bir mücadele bu demek ki duvarlara yazýldýðýna göre... Gayet onurlu bir mücadele, sürsün bakalým nereye kadar sürecekse... Bu onurlu mücadele öyle kuru kuruya olmaz mitingler yapýn, konferanslar düzenleyin, yapýn iþte bir þeyler... 



Tabi bu duvar yazýlarýnýn bir çoðu da aslýnda tanýnmýþ þair ve yazarlardan alýntý. Ancak, yazmýyor arkadaþ o þairin ve yazarýn adýný, kendine mal ediyor. ''Tek kiþilik miydi bu þehir, sen gidince bomboþ kaldý.'' demiþ þair ve yazar Özdemir Asaf... Siz bir duvarda görünce bilin ki bu onun bir sözü... Yine bir baþka þair dost da ''Suç benim deðil ki þiir kokuyordu bakýþlarýn, yazmamak gözlerine ihanet olurdu.'' diye döktürmüþ...



Siz siz olun aþký, sevdayý duvar yazýsý pozisyonundan çýkartýn ve yüreðinize, beyninize, ruhunuzun derinliklerine indirin. Çýkýn sevdiðinizin karþýsýna duvara yazdýklarýnýzý, yüzüne bangýr bangýr haykýrýn. Yok eðer ben seni sevmiyorum derse de ''Gönül kimi severse güzel odur.'' cümlesini kendinize hayat felsefesi edinmeye bakýn. Gerisi fasfiso ve teferruattan ibaret...