Kokusu sinmişti üzerime karanlığın,
Acep nasıl hayatım böyle aydınlandı?
Kitaplar bitirmiştim cilt cilt lakin;
Anlatmaya yetmedi alfabem bana bakışını.
Alıştı gönül sevmeye, sevilmeye üstad,
Her gün o uyanmadan güneşim doğmadı.
Kalbimde yarattığı depremden,
Hiçbir hüzün sağ kurtulamadı.
Alışılmışın dışına çıkardım severken,
Bir süre görmesem göz her gün dolardı.
Şimdi çalsa saz dil hasreti söyler.
Özlem arsızlaştı tahammül yok ne gam!
Özlem kokmalıymış sevdalar,
Yüreğimde koca bir yangın kavurur geçer.
Sana söz Afitabım bu kalp yanlız seni sever...
İsm-i Meçhul'e ithafen...
(
Özlem Arsızlaştı başlıklı yazı
Despair tarafından
7.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
