Bulutlar büründü siyaha
Şimşekleri çaktırdı ardında
Biraz yağmur sonra çevirdi doloya
Ne cam bıraktı ne çerçeve
Her şeyi çevirdi hurdaya
Zemin ıslak müsait kayıp düşmeye
Fırsat verme açığını bekleyen düşmana
Bir kere giydinmi yokloğun hırkasını
Tek tek kaybedersin dost bildiklerini
Bir zaman etrafında pervane olanlar
Unuturlar adını adresini
Ağrına gider yalnızlaşmış bu halin
Çoğalır ağırlaşan düşüncelerin
Dökülür sıvaların dönersin metruk yapıya
Dışın gündüz olsada iç dünyan benzer geceye
Üşütütür seni yalnızlığın soğuk ayazı
Yorgun düşersin zayıflar gücün
Tutunacak bir dal ararsın
Korkularını yene bilmek için
