Seni özlüyorum.
Gecenin en zifiri anýnda bile
odamý aydýnlatan bu aþký özlüyorum
en çok da her gün duyabilmek için çýrpýndýðým sesini. Seni özlüyorum iþte...
Her kavgamýzýn sonunda çekdiðim sancýlarý, seni kaybetmek korkusu yüreðimi bir býçak gibi kestiði anlarý bile.
Seni özlüyorum kabul ettim artýk bunu...
Gözbebeklerimin içine yerleþmiþsin ve dünyada iyiye ve güzele dair ne varsa içinde sen varsýn.
Meleklerin kanatlarýnda geliyorsun sen bana her gün, martýlarýn gözlerinde.
Bir papatya demetinin üstündeki uður böceði oluyorsun, ayýn þavkýnda, umudun mavisindeki en çok bu renge tutkunum bilirsin sen varsýn.
Yüreðime iþlemiþim seni bir dantel gibi ince ince düðümlerle...
Çözülemezsin çözmem seni.
Oradasýn orada kalmalýsýn.
Çünkü bir tek sen bu yüreðe yakýþýrsýn.
Her gün içimi ýsýtan asýl sensin sýcacýk ýþýklarýnda tüm ruhumu saran,
her yeni güne gözümü acar açmaz içine doluþtuðunbir günaydýnsýn.
Seni özlemek dayanýlmaz hale geldðinde bile hiç isyan etmiyorum.
Çünkü içimdesin ve seni göz yaþlarýmla akýtmaya kýyamýyorum.
Özlemin sancýlarýyla bedenim her gün ölse de aslýnda her güne yeniden doðuyorum.
Seni özlüyorum
çünkü seni seviyorum
hemde çok..
Doðrularýný yanlýþlarýný sorgulamadan,
bir çocuk yüreði gibi masumca yaþýyorum seni.
Bu hayata verdiðim her nefesde gittiðim her yerde sende benimle birlikte varsýn.
O yüzden yalnýzlýk hiç bilmiyorum.
Asla deðiþtirmeden, en katýksýz halinle seviyorum seni. Özgürleþiyor aþkýmýz,
sevdikçe büyüyor özledikçe yüceliyor.
Ýþte en çok bunu, özlüyorum seni sevmeyi özlüyorum.

Sevdikçe daha çok özlüyorum,

özledikçe daha çok seviyorum.........