Evin dışı badana boya
Kenarlar süslü altın varakla
Geçerken öğle gözüm takıldı
İçindekine baktım insan değilmiş
Sözleri nezaketen kırılıyor
Alımlı mı alımlı göz kamaşıyor
Sanırsın ki dünyadaki tek güzel
Gel görkü sevilecek kul değilmiş
Dıştan lekesiz beyaz sayfa
Bakarsan söylediği lafa
Benziyordu güvenilir dağa
Arının konduğu çiçek değilmiş
Renk ahengiyle süslü giyimi
Yok gibi görünür dikeni
Kaşları çatık çok dürüst timsali
Aradığı dünya malıymış sevgi değilmiş
Giriyor hayale düşe
Benziyor yaz ayındaki açan güneşe
Görünürde yüzünde boldur neşe
İç dünyası kışmış bahar değilmiş
Dilindeki sözler dışa güzelmiş
Kimse mazisini bilmezmiş
İçine kapanık biri gibi
Verdiği kararda duran değilmiş
