Kelebeğin Vedası
Kelebekler uçuruyorum zihnimin en ücra köşelerine.
Bir günlük acılara umut olsunlar diye,
Her kelebek bir umut demek,
Karanlık yüreklere..
Minik bir yürek var bekleyen,
Tuz basar yaralara melhem diye,
Aşk bahçesinde koşup oynarken,
Ayağı takılıp düşer.
Yine de kalkar sendeleye sendeleye..
Bir kelebek var ölüme az kala,
Bir güne sığdıracak sevda yaşını.
Kara toprakta bile kavuşamayanlara,
Ağıtlar yakacak ardın sıra.
Ömür geçerken bir kelebeğin kanadında,
Gönlümün limanından ne gemiler kalktı.
Hepsi uzaklaşırken bir elveda tonunda,
Geride ne umutlar ne hayaller bıraktı..
(
Kelebeğin Vedası başlıklı yazı
Deniz ikbal tarafından
14.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
