Bir-Gül e Vuruldum Vaki Ezelden
(Ben Beni)
Bir-güle vuruldum vak`i ezelden
Çaresiz daldırdım har’a ben beni.
Kaderin cilvesi ne gelir elden
Düşürdüm vefasız yâr’e ben beni
Ben canda faniyim fani bir mekân
Nerde çiçek görsem etrafı diken
Köyümde körpecik bir fidan iken
Gurbette yandırdım nar’a ben beni
Yazılmış Ervaha Levh-i kalemde
Gördüğümden beri gönlüm elemde
Sevdamın benzeri yoktur âlemde
Çöllerde düşürdüm dar’a ben beni.
Gül dedim,gülmüyor talihim ezel
Bülbülün zardadır, insaf ey güzel
Kırıldı dallarım, kalmadı gazel
Sonunda döndürdüm Tar ‘a ben beni
Neferî kapında yeter ağlatma
Bağışla gözyaşım sellere katma
Naçiz bir kulunum yabana atma
Emreyle katayım var’ a ben beni
03.12.2007 00:51:19