Kurgu 2
Ay yükseliyor gök yüzü berrak sayısız yıldızlar ışıl ışıl gece sakin
kırlar renga renk çiçekler masum huzurlu bir sessizlik sarmış her yanı
her şey tatlı bir uykuda mışıl mışıl bir ben uyumuyorum birde ateş
böcekleri her tarafta yüzlerce yanıp sönüyor durmadan gök yüzündeki
yıldızlara nisbet yaparcasına
Ben ben üzgünüm ben yalnızım ay ışığının aydınlattığı kırlarda
geziniyor gözlerim bir süre takılıyor bir ateş böceğine dalıyor öylece
ateş böceği yanıp sönüyor birden doluyorum ağlamak geliyor içimden
nedeni belli nedensiz olmaz sen yoksun yanımda yalnızım tek başıma ama
ağlayamıyorum korkuyorum gecenin huzurunu bozmaktan ateş böceklerini
ürkütmekten hıçkırıklarım yüreğimde düğümlenirken bir kaç damla yaş
sessizce süzülüyor yanaklarımdan gecenin huzurunu bozmadan ateş
böceklerini ürkütmeden düşüyor çimlerin üstüne bir çiğ tanesi gibi
usulca
Kanıyor yüreğin kölecioğlu derinden usul usul sessizce yar yanında yok
kaldın bir yetim gibi çaresizce
Ahmet kölecioğlu 10-05 1986
(
Kurgu 2 başlıklı yazı
kölecioğlu tarafından
30.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
