Önceleri çocuk kalbimizde ona daha çok yer vardı.Sonra o kalbe fani  sevgileri yaklaştırdık.Git gide günaha alıştık!!Çekeceğimiz azaptan kalbimiz ürpermeden bahsettik,haramı helalden ayıramaz hale geldik,farzı terkettik.Namaz kılamadık ama çok şükür müslümanız dedik.Dinin direği neydi bilemedik.Attığımız her adımda unuttuk ümmetim diye ağlayan peygamberi,''Ben kuluma şah damarından daha yakınım'' diyen alemlerin Rabbini...

Ve bilemedik onu kaybeden ne bulmuştu,onu bulan ne kaybetti?

Biz onu kaybettik ne bulduk peki?Tek umudum var şimdi bir ayetle gizli,

'' RABBİN SANA DARILMADI SENİ TERK ETMEDİ''