þimdi...

gecenin aðarmaya yüz tutmuþ bir yanýnda yine gözlerim
bu sancýlý bitmez bekleyiþlere söylenmiþ bir aðýttýr bu þiir
dudaklarýna kurumuþ dudaklarýmdan dökülen tümcelerde
adýna/ ismine yazýlmýþ deli dolu bir hasreti anlatýr bu þiir

gözlerimde renk alýrken hasretin sarý bir sonbahar misali
saatlerin her bir dakikasýnda ölüme atýlan bir adýmdýr bu þiir
söylenmemiþ sözlerde kalan o bir tek ürkek cümlede
mahrum edilmiþ o güzel dileklerin katline fermandýr bu þiir


bak yüzümde beliren gülüþümde saklý hüzünler aslýnda
bu bitmez acý ve hasretlere ithafen yazýlmýþtýr bu þiir
ve dönüþü olmayan kývrým kývrým o kederli virajlarýnda
birde seni benden alan o yolara bitmez isyanýmdýr bu þiir


oysaki ne ümitlerle büyütmüþtük kendimizi..saðýmýz solmuz sobe derken kavuþmuþtu ellerimiz..ha geldim, ha geleceðim derken, yarým kalan , yaþanýlmayan daha nice günlere eremeden mi bitecek bu þiir


ay hadi gel gör ki ne sen, ne ben, ne de cümle ahali, anlamaya meyili yok hiç kimsenin


þimdi

muþtular bekleyen bir yüreðin cana geliþidir bu þiir
hüzün doðuþtan fazla ama umutlarý hep bir baþka yitik
alaca karanlýðýn kör kuytularýndaki o derin çýkmazlarýn inadýna
dökülen her bir damlayý kendine yýldýz yapan deli þairindir bu þiir

yaþanmýþ günleri her dem hep yad eden bir delinin deli sözleri
ne kadar kan kaybetsede kendine kan aramayan bir delininin
gözlerinden dolup dolup boþalan Çoruh gibi delice çaðlayan selin
özlemi hasreti kederleri yýkýp yýkýp delice coþmasýdýr bu þiir


ve yüreði hasrete hep özdeþ olmuþ..dudaklarý ürkek tümcelerde titrerken içinden coþup gelen sel ile kendi sessiz feryatlarýnda yitip giden bir delinindir bu þiir