...
Sessizliğin bağrından çığlık koptu kabaca . Ölü , huzurun uyan sesiyle yaşama döndü, yaşam adını tek solukta bitirdi. artık kayboldu hayat ; yolunu bulamadı gökyüzü, kapladı her yeri gece... Dolunayın gölgesine saklandı güneş. Son dileğini sordu yıldızlar; ölüm dedi umut. Cam oldu kırıldı hayaller yok oldu yeryüzü.
Gerçek dediler kıyamete, gerçekti. Karanlığa baktılar nefes alanlar , haykırdılar varlıklarını, dolunay kayboldu; karanlıkta can cekiştiler.
Felç kaldı dünya, savaştı kolları için , istemedi organları, gömdü kendini evrene. Yaktı onu ayakları, paramparça etti. Lime lime üfledi parçalarını yokluk.
tanrı gözlerini kaybetti karanlığın aydınlığında. Sağır olmuş yüreğine su serpti gözleri tanrıdan uzak.
Gün aymadı, soğudu toprak , kurudu okyanus, yeşerdi çöl.. buzlar semaıya kalkıp hakimiyet kurdu kürsüsünde. buzdan dünyanın şatosunu eritti kral. Yağmurunu boşluğa içirdi.
Kanlar akmadı, cesetler kokmadı... ölüm gelmedi iskelet bedenlere . Ölümü dilediler hunharca. kan yağdı gökten rengarenk . Bulutlafr öldürdü kendini, yıldızlar, güneş, gökkuşağı öldü. Karanlık yaşadı, yaşattı varlıkları işkenceyle; varlığından habersiz kalana dek.
Karanlık ya bişey görülmüyor diye hiçbirşeyi aydınlatmak istemedi. kurtaramadı varlığı, yok oldu hiçlik.
Aydınlık bencilliğinde; karanlıksa gerçeklerde boğuldu, boğdu tüm yaşanmışlığı. İşte tam o zaman durdu zaman...
28.01.2018
(
... başlıklı yazı
ebvs tarafından
28.01.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
