Sitenin hece şairlerinden,sayın Kemâl Doğanay’sevgilerimle
Su :
Gönül havuzlarından,gözlerime
damlar su,
Nerden geldiklerini,
bilmiyorum doğrusu.
Beyaz
i n c i l e r gibi, dökülür yanağıma,
Gökteki bulutlardan, yağmur olur dağıma.
Sevgi dağı orası, bal akar
pınarından,
Fısıltılı seslerle,
haber verir yarından.
Akar
vadi boyunca, suluyarak
özleri,
Kaynaktan sana bakar, sanki Tanrı gözleri.
Canan saçına
benzer, suların şelalesi,
Doğada yankı
yapar, şelalelerin sesi.
Su
tıpkı aşk gibidir,
sevenlerin arzusu,
Bu arzunun
ilâcı,
yâr gibi içtiğin su.
Doğduğunda su yıkar, ölünce de su yıkar,
Yaşamak isteyenler, sulara dostça bakar.
Her nesneden olur da,sulardan olmaz sakız
Pınarda ki
akan su, beklenen bakire
kız.
Azrail’le yardımcı,
denizlerde girdaptır,
Kum çöllerindeHızır,hayat
bahşeden tattır.
Dostlarında başında, düşmanında başında,
Suyun mezhebi yoktur, her canlının aşında.
Kirlerinle savaşıp,
yıkayarak temizler,
Ne yazık ki su gibi,
aziz
değiliz bizler.
Eşi b u l u n m a z mayi, tabiatın
incisi,
K â i
n a t ı y a ş a t a n, gıdanın
birincisi.
İnsanın ilk aynası, gölün durgun suyudur,
Diğer bir
aynası da, su biriken
kuyudur.
Alkole
k a r ı ş ı r s a, i ç e n l e r i
azdırır,
Su â ş
k ı n şarabıdır, y â r e şiir yazdırır.
Dike nden gül çıkarır
bu suyun imkânıdır,
Damarlarda dolaşıp, yaşam veren kanıdır.
Acı
t a t l ı tuzlusu, pek çok çeşitleri var,
Terörist kadar katil, barındırır mikroplar.
Devri daim biçimde,
yağmurla döner kara,
Y e d i renkli kuşaktır göğün
belinden sara.
Topraktan çıkan p ı n a r,
içeni serinletir,
Çobanlar k a v a l ı y l a , su sesini dinletir.
Gönül havuzlarından, kederli de akar su,
Sudan ayrı kalanın, olmaz
yaşam duygusu.
Derdini
aktarırsan, b ü t ü n akan sulara,
Senden alıp götürsün, dönülmez kuytulara.
Türlü ş e k i l l e r ile,yağmur
olur kar olur,
Çöllerde kızılca kum,kutuplarda
buz kalır.
Bitkiye hayat vermez ,kuraklık Azraildir.
Barajı doldurarak,b i t k i yüzünü
güldür.
Suysa yaşam demektir,yaşam
ise bir Çiçek,
Kuraklığı y a ş a y a n
,kıymetini bilecek
734------15/
07/ 2002