Basile nin polis memuru olan oðlunun kaldýðý þehirde tirenden indik  istasyondan çýktýk bir iki kilometre kadar yürüdük basile nin oðlunun evine vardýk bizi kapýda basile nin oðlunun hanýmý karþýladý oðlu henüz görevdeymiþ  oðlunun hanýmý bizi çok güzel aðýrladý basile ile banyo falan yaptýk yemek yedik sonra basile nin oðlu görevden geldi bizi görünce çok sevindi o akþam hoþ beþ bol sohbetin ardýndan basile oðluna benim durumumu anlatý Osman Almanyaya gitmek istiyor diye basile nin oðlu kolay deðil ama yardýmcý olacaðýný söyledi ama önce Avusturyaya girecek elli kolometre Avusturya da gidecek ondan sonra Almanya ya Agusburg a geçecek sýnýrlarda bir proplem olacaðýný sanmýyorum zaten gideceði yarlerde orda yaþayan köylüler sýnýrdan birbirlerine günlük gidip geliyorlar dedi iki gün besile nin oðlunun evinde kaldýktan sonra oðlu beni bir Almanya sýnýrýna çalýþan tanýdýðý bir jip söförüne teslim ederken basile bana iki yüz mark para verdi hadi güle güle ömrümce seni onutmayacaðým yolun açýk olsun dedi benim gözlerim doldu besile den ayrýlmak gerçekten zor oldu ona baba gibi alýþmýþtým ama vedelaþýp jipe bindim

Ýtalyadan Austurya ya geçtik atmýþ kilimetre gidince Almanya sýnýrýna geldik jipin þöförü beni sýnýrda bir köyde indirdi bu köyün halký Almanyaya hep gidip geliyorlar artýk burdan Almanyaya geçersin dedi tamam dedim küçük bir köydü  almanca konuþuyorlardý italyada kampta çat pat almanca öðrenmiþtim köyde birilerine sordum dediler sýnýrýn bir kilometre olduðunu ve hiç kimsenin sýnýrda olmadýðýný Almanyaya girmeye korktuklarýný söylediler

Hadi hayýrlýsý deyip gösterdikleri yöne doðru rümeye baþladým gerçektende sýnýrda kimseler yoktu yürüyerek Almanyaya geçtim Almanyada beþ kilometre yürüdüm hiç kimseyle karþýlaþmadan bir köye geldim köyde hiç bir savaþ belirtisi yoktu sokaðýnda kimseler yoktu sanki terk edilmiþ bir köy gibiydi saða sola dolaþýrken birine rastladým Agustburg a gideceðim nasýl giderim diye sordum dedi Agusburg buraya on kilometre þimdi yarýn jiple gidersin dedi bu gün jip bulamasýn dedi dýþarýsý akþam üzeriydi kalacaðým bir yer var mý dedim  adam bana han gibi bir yer gösterdi burda kalabilirsin dedi içeri girdim içerde bir kadýn vardý bir gece kalacaðýmý söyledim tamam beþ marka kalabilirsin dedi beþ mark verdim o gece handa yattým sabah kalktým tamda hanýn önünden jip Agusburg a kalkýyormuþ sabah saat dokuzda  bir jipe bindim Agusburg a geldim ana cadde üzerinde jipten indim Almanyada savaþ bitmiþ halk savaþýn izlerini  silmeye ve iþini gücünü yaniden kurmaya çalýþýyordu  kimse kimseyi soracak durumda deðildi orda gördüðüm manzara 

ve Agusburg ta elli mark karþýlýðý bir ay kalabileceðim bir oda ev buldum bir Alman karý kocanýn evlerin çatýsýnda bir yatak vardý yatabileceðim basile nin verdiði paradan peþin olarak parasýný ödedim Agusburg ta çarþýya çýkýyorum geziyorum gelip evde yatýyordum bazen Almanlarýn gast haus dedikleri birahanelere gidiyordum almanalardan Almanyada neler olup bittiðini öðrenmek için zaten almanlarýn savaþtan baþka biþey konuþtuklarý yoktu sanki bütün almanlarýn pskolejisi bozulmuþ gibiydi birgün gast haus ta otururken almanlarýn çingenelerden bahsettiðini anladým savaþta çingeneler Almanyaya yardým etmiþler ve onlarla beraber savaþmýþlar kimliksiz olanlara kimlik verceklerini  ve yardým edeceklerini duydum ee benimde kimliðim yoktu hemen sordum orda bulunan almanlara ben çingeneyim kimlik almam için ne yapmam lazým diye dediler rathaus a gideceksin müracat edeceksin hemen ertesi gün rathaus a gittim çingene olarak müracat ettim bana kaldýðým yeri sordular  kaldýðým evin adresini verdim bana bir Osman garipoðlu adýma çingene kimliði verdiler öyle bir þans yakalamýþtýmki ben bile þaþýrdým Almayada savaþ bitmiþ iþlerin tekrar düzene girmesi için almanlar var gücüyle çalýðýyorlar ve bende almanyada yasal olarak bir kimlik sahibiyim ozaman ki kendi düþünceme göre bütün hayalime kavuþmak artýk hayel deðildi o günkü þartlarda Almanyaya gelen ilk türklerden biriyim belkide bu durum beni okadar çok mutlu etmiþti ki mutluluktan uçuyordum

çingene kimliðimle almanyanýn hangi þehri olursa olsun süresiz oturma ve yardým alma hakkýna sahiptim daha Agustburg ta bir ay dolmadan Almanyanýn Frakfurt þehrine gitmeye karar verdim ve birgün tirene bindim Frakfurta geldim istasyonda indim çok eski tarihi büyük bir istasyondu hemen karþýsý þehir merkeziydi  üçyüz metre uzaklýkta maýn ýrmaðý vardý ilk gün istasyondan dýþarý çýkýp biraz yürüyunce ýrmaðýn kenarýna geldim hemen ýrmaðýn karþýsýnda hastane vardý ama savaþta hastanede bobalanmýþ tekrar onarým inþasý vardý

oralarý biraz gezdikten sonra istasyonun karþýsýnda þehir merkezine geldim girdiðim cadde çok kalaballýk bir caddeydi saða sola baktým çok sayýda pansiyon otel vardý bir pansiyona girdim günlük yatak fiyatýný sordum günlük on mark dediler ordan çýkýp baþka bir pansiyona sordum oda günlük sekiz mark dedi ve orda kalmaya karar verdim pansiyon sahibi hergün kaldýðým oda ücretini peþin verirsen istediðim kadar kalabileceðimi yöyledi ama benim cebimde sadece otuz mark vardý bir kaç güne kadar biþeyler yapmam çalýþýp para bulmamam gerekiyordu

birgün pansiyonda yattýktan sonra Frakfurt un o sokaklarýnda bir oyana bir buyana mekik dokuyordum çalýþabileceðim bir yer arýyordum  istasyonun karþýsýnda ki sokaklarda bir ben deðildim her köþebaþýnda evsiz kimsesiz insanlar dikkatimi çektiler içkici esrarcý uyuþturucu kullananlar doluydu hemde kimseden saklayýp gizlemeden o insanlarýn görüntülerinden çok etkilendim dua etmeye baþladým Allahým bunca çileler çekerek buralara kadar geldim nolur beni bu insalarýn durumuna düþürme diye o gördüðüm insan mazaralarý dehþetti kadýn erkek her cinsten insanlar kaldýrýmlarda yatýnýmý ararsýn kendini satanýmý ararsýn malefef hepsi doluydu  oralarda gezindikten sonra kaldýðým pansiyon o deheþt sokaðýn hemen yan sokaðýndaydý  hemen sokðýn baþýnda bir kiosk vardý yani büfe baktým camýnda bir ilan var hemen sordum iþçi aradýðýný söyledi büfenin sahibi fazla almanca bilmiyorum ama bu iþte çalýþabilirim dedim adam nerelisin dedi çingeneyim dedim  þöyle bana baktý tamam burasý tam sana göre bir iþ yeri dedi nerde kalýyorsun falan sordu þu yan tarafta pansiyonda kalýyorum dedim bana kaçak olarak yanýnda çalýþacaðýmý ve günde on beþ mark vereceðini söyledi büfenin cadde üzerine bakan tarafý çok küçük içki sigara satýlan bir yerdi ama yan kapýsýndan içeri girdiðin zaman beþ masasý bulunan her türlü içkinin içildiði bir gast haus tu yani birahane  büfenin sahibi Helmutla anlaþtým

Helmut yarýn sabah saat sekizde gel iþe baþla dedi tamam dedim pansiyona gittim biraz dinledikten sonra karným çok açtý istasyonda indiðimde istasyonun içinde yiyecek satan yerler vardý  orda patetes kýzartmasý pomýs aldým karnýmý doyurdum tekrar pansiyona geldim odama çýktým yataða uznadýðýmda memleketim köyüm anam bamam sevdiklerim gözümün önüne geldi hüzünlendim gözlerim doldu boþaladý aradan tam altý yýl geçmiþti o güne kadar hiç öyle özlem duygularým kabarmamýþtý memleketimi çok özlediðimi o gün anlamýþtým ama benim düþüncem ömür boyu memlekete dönmemekti aradan yýllar geçmiþ artýk beni öldü bilsinler hiç bir yerde tanýdýklarým izime rastlamasýn istiyordum zaten askerlik çaðýmda kaçmýþtým ülkemden belkide ülkemde asker kaçaðý olarak aranýyordum kimbilir o gece yoðun bir duygu içerisinde yattým sabah kalktým tam saat sekizde büfeye geldim Helmut hoþ geldin hadi þu arkada masalarý ve yerler bir sil akþam çok kalabalýktý temizlik yapýlmadý dedi

daha içerde müþteri falan yoktu iki saate yakýn masalarý yerleri sildim süpürdüm  Helmut bana þimdi gel yanýmda büfenin içinde otur müþteri geldiði zaman ne içecek isterse ver parasýný peþin almandan kimseye de birþey verme iþte bira bir mark asbah duplesi bir buçuk mark diyerek bana içkilerin fiyatlarýný öðretti  büfeye öyle insanlar geliyordu ki hiç bir tane normal bir insana rastlamak mümkün deðildi hepsi alkolik uyuþturucu kullananlardan ibaret daha bir gün çalýþmadan Helmut un ben çingeneyim dediðim için iþe aldýðýný anladým çünkü gelen müþteriler gerçek huysuz çingenelerden farklarý yoktu parasýný peþin almadan bazýlarýna bir bira versen parasýný ödemezler kavga çýkarýrlar öyle yani

Büfeye gelen müþterilerin bazýlarýda vardý çok miskin kendini olkole uyuturucuya kurban etmiþ çoðunlukla kadýnlar oraya gelen müþterilerden kendilerine müþteri bulup pansiyona veya otele götürüp kendilerini para karþýlýðý satýyorladý ve gelip parasýný büfede içkiye veriyorlardý  bu iþ yeri bana hiç yakýþmayan bir yerdi ama ne yaparsýn bu hayatta ekmek parasý için ne iþ olursa yapmak zorundasýn deyip iþimi yapýyordum ama aldýðým para çok azdý günde sekiz mark pansiyona veriyordum elimde yedi mark kalýyordu onuda günlük harcýyordum iþe baþlam on gün olmuþtu artýk Helmut beni büfede yalnýz býraksa büfeyi çalýþtýrabilirdim helmutta benden çok memnundu  onun için Helmut a günde sekiz mark pansiyona veriyorum günlük yöðmüyemi biraz artýr dedim tamam sana bundan sonra yirmi mark verceðim birde sana bir oda ev tutalým burda kaçak çalýðýyorsun evin parasýný belediyeye ödetiriz pansiyona para ödemezsin bunlarý ben yaparým bir kaç güne kadar dedi.... Devam edecek