Online Üye
Online Ziyaretçi
HASTAHANE
Hastahane denilen koca şifa yapısı
Çare için çırpınan hastalarla
doluyor
Umutla beklenilen yoğun bakım
kapısı
Canla canan arası camdan duvar
oluyor
Kör karanlıkta kaldım ışık
göremiyorum;
Canlar girdi içeri, bir ben
giremiyorum;
Tabip benle ilgisiz, bir şey
soramıyorum;
Umutlandıkça gözüm hayallere
dalıyor
En sonunda doktorun sana verdiği
umut
Beklemek, bekledikçe gözü ıslatır
bulut
Her saniye bir saat, zamana karşı
vücut
Sabır denen taş bile gözyaşında
kalıyor
Coşari, hiçbir derde çare olmuyor
ahın
Tadı yok umutsuzca beklediğin
sabahın
O anda sığındığın tek bir güç var;
Allah’ın!
Canı bize veren o, diliyorsa
alıyor.
İbrahim COŞAR